Hi there lieve Hollandse snuiters (en precies drie met een Australisch gebruind huidje, je weet wel m'n reishomies)

De afgelopen weken heeft mijn gemoedstoestand dezelfde vorm aangenomen als het meest voorkomende object dat ik in Australie tot nu toe heb gezien....golven! Gelukkig was mijn golf waarbij ik dacht ' oh nee ik ben nu alleen, wat ga ik doen, ik eet alleen, ik voel me alleen, niemand anders is alleen, alleen ik...alleen' hahaha. Dat heeft ongeveer twee a drie dagen geduurd. Na wat telefoongesprekken met lieve mensen vanuit Hollanda voelde ik me al een stuk beter, maar nu ik de afgelopen week ben opgetrokken met een paar lieve mofjes (als je het verkleind is het eigenlijk best een aardig woord) ben ik weer helemaal in m'n element.

Ik zal even bij het begin beginnen...mijn Australian Open avontuur eindigde op een hele leuke manier. Na een gezellige laatste dag met af en toe een traantje (omdat ik m'n zussie en zwager na een maand ging verlaten en dat ineens wel heel dichtbij kwam) te hebben gehad @Rod Laver airco gebied (voornamelijk vanwege de 42 graden en warme fohn om ons heen)ben ik heel decadent gebracht door een chauffeuse. Helemaal te gek natuurlijk en alsof het zo zou moeten zijn, was deze vrouw ook nog eens heel wijs, spiritueel en kon mij in zo'n 15 minuten lezen...ze vertelde dat ze haar man had verloren 6 jaar geleden en vroeger altijd bang was om mensen in haar leven te verliezen, ze liet zich als het ware overrulen door haar angsten en genoot daardoor te weinig van alle mooie momenten in haar leven. Ze keek me aan (uiteraard voor een stoplicht, anders was het snel sluB geweest op de highway) en zei tegen me: ' Weet je welke twee vragen jij je iedere keer als je een beslissing moet maken, al is het maar een kleine, moet stellen: 'Do I really wanna do this? and Is this good for me?' Nou nou wat een inspirerende woorden allemaal. Hhmm even toepassen dan maar: m'n zware backpacktas dragen?? Do I really wanna do this? NO, Is this good for me? NO hahaha (sorry even een binnenpretje) Ik was daadwerkelijk onder de indruk van alle wijze dingen die zij mij vertelde en vond het bijzonder dat uitgerekend zij mij naar het vliegveld bracht. Ze moeten bij Australian Open alleen zorgen dat kauwgom ook in hun lunchpakketje zit, ze had een beetje een stinkende giechel.

Dus op naar Sydney, naar Luke, want daar stonden mij een paar leuke dagen te wachten vol kangaroos, surflessen en nog meer leuks. Hier kwam ik nogal van een koude kermis thuis. Om een lang verhaal kort te maken na 2 dagen zat ik om precies 7.15 uur in een trein richting Sydney Central om mijn trip alleen voort te zetten. Huh, what happened? Nou ja, de vrijgezelle mannelijke lezers zullen zich hier ongetwijfeld in kunnen vinden: na twee leuke dagen te hebben gehad, ik z'n familie had ontmoet hij heel veel over me had verteld, vrienden, (was daar zo ongeveer zoete inval in het dorp waar hij woont) ik klets natuurlijk met iedereen en in zijn huisje was het ook alsof ik daar al jaren over de vloer kwam. Puntje bij paaltje zei hij dat hij zich begon zich te hechten aan me en dat wilde hij niet, was beter als ik ging. Zo gezegd, zo gedaan. Beetje een koude douche en eenmaal aangekomen in Sydney belandde ik in het stadium dat ik me een soort Remi voelde, alleen de aap op m'n schouder ontbrak...gelukkig is deze golf snel bij de kust aangekomen en geniet ik weer volop van alles in Australie, het is hier zo geweldig ik blijf het zeggen.

Het backpacken bevalt me boven verwachting ook prima, in het begin moet je een beetje wennen aan je weg vinden om in contact te komen met (groepjes) mensen, want ik ben hier dus nog niet zoveel alleenreizende mensen tegen gekomen, het zijn meer vrienden bestaande uit 2 of meer mensen of een groep die is ontstaan tijdens het reizen. De afgelopen vijf dagen had ik ook mijn eigen groepie gemaakt, mensen bij elkaar gebracht en allemaal leuke dingen gedaan, dus ik denk dat ik eigenlijk wel ben geslaagd voor de niet bestaande backpackerstest met een kleine voldoende (wat juist heel fijn en schoon is hahaha, want om echt goede punten te scoren moet je ten eerste niet zo vaak douchen, 1 jurk, 1 paar slippers en een broek plus top bij je hebben, al je spullen laten slingeren, blikvoer eten en heeeel veeeel bier drinken...Nou ja jullie begrijpen dat ik bij bovengenoemde zaken 0 punten heb gescoord (zeg ik met een lach op m'n gezicht in m'n nieuwe jurk en m'n gewassen haar,weak latte in m'n hand en een Uncle Tobeyapplebar (sorrylieve zus Uncle Tobey is numijn vriend!! hahaha Ok mijn reis ging dus als volgt: vrijdag de 30 jan ingecheckt in een heel leuk, schoon hostel in Sydney: YHA Central, een echte aanrader en koop voor 32 dollar een YHA membership 10%korting op busreizen en overnachtingen, dat heb je er zo uit (eigenlijk kost het 42 dollar als je ouder bent dan 26 jaar, maar ja de cute boy van de receptie vond dat ik er jonger uitzag dus bedacht dat ik gewoon in 1983 ben geboren, ik voelde me een soort Fran the Nanny die al 8 jaar 26 was voor de buitenwereld) in ruil daarvoor zijn we een avondje gaan stappen, geen slechte ruil natuurlijk, heb die avond erg gelachen en gedanst. Vier nachten in Sydney gebleven. Ik ben naar het Acquarium geweest waar ik super filmpjes en foto's van haaien heb gemaakt die boven me zwommen in watertunnels (shivers....) ik moest toch heel even aan die film denken met LL Cool J waar de haaien ineens door het glas braken....vervolgens in Hyde Park gewandeld en een boek gelezen (ik was tenslotte nog steeds op zoek naar m'n aapie als Remi) the next day de Harbour Bridge beklommen, nou beklommen, erover heen gelopen een paar uur, de klim was namelijk zo'n 250 dollar (dahpastniehellemalinmunbutjetteke) en natuurlijk ook gewoon oplichterij. Daarna waren de Botanical Gardens aan de beurt, prachtige bomen en planten gezien, na zo'n 200 bomen denk je bij nummer 201 nou das wel genoeg voor vandaag. Tijdens deze dagen ben ik ook nog optrokken met een lieve Local die ik had ontmoet tijdens een avondje uit met Assie en Kimmie, Anthony, een hele grappige jongen waamee ik de halve finales en finale tennis heb gekeken op een nagebouwde tribune van de Australian Open (voelde toch een klein beetje alsof ik er echt bij was) en waar ik ook nog een dagje mee naar het strand ben geweest. Kortom hele leuke dagen gehad en genoeg energie gekregen om mijn only the lonely (denk aan m'n vader die dit a la RoyOrbison zingt) reis te plannen....

Ik besloot om een busreis te boeken van Sydney all the way to the top: Cairns. Dagelijks gaan er zo'n 3 a 4 bussen naar boven, ik kan dus uit- en opstappen waar ik wil, echt ideaal geregeld. Ik heb wat leuke plaatsen uitgekozen waar ik graag naartoe wil. De eerste was Port Macquarie....wat een goede keuze was dit zeg.De stranden:wow!!De backpackers: zo leuk, lief en grappig. Het uitzicht: wow!! Het hostel: hhmm beetje viezig, maarrrr dat mocht de pret niet drukken, want hier heb ik mijn ubercoole groepje gevormd... Daniel en Jens, twee Duitse geinige gozers, 24 jaar, droge humor, in het bezit van een gehuurde auto, de een is zelfs piloot bij Lufthansa (Ik moet ineens aan m'n moeder denken en aan Loesje Hoestland die niet meer bij komt van het lachen, hoe zou dat nou toch komen...) Daniel de piloot heeft echter een orientatievermogen van een buffel op de weg, dus ik zou van te voren even checken wie je vliegtuig bemand mocht je met Lufthansa gaan reizen hahaha. Dan hebben we Marie (Ik noem haar Marietje, want dat vinnik gewoon leuk!!!), een lieve meid die haar baan heeft opgezegd om zichzelf te vinden in Australie, dat wil nog niet helemaal lukken, want om ieder scheetje kan ze wel huilen en vraagt bij alles om advies. In het begin had ik het niet zo door en dacht echt een heel leuk reisgenootje te hebben gevonden, maar ik ben op het moment een soort lopende therapeute, schouder om op uit te huilenen ze vraagt elke dag om 3 kauwgompjes, prima ik ben de laatste die gierig is, maar tis niet echt zo dat ze in Australie geen kauwgom verkopen toch??!! Dan hebben we tot slot Isabel, haar kan ik het beste omschrijven als een poppetje uit een rijk gezin, 19 jaar, nog nooit van huis geweest, loopt hier op haar glinsterslippertjes, zwarte lederen tas ( lijkt me de perfecte tas met 35 graden op het strand) belt iedere dag 3x naar huis, lacht amper, vindt niets leuken zegt letterlijk dat ze hele hoge verwachtingen heeft van Australie, binnen een week een baan plus een appartement wil en daarnaast zou een extra cursus Engels haar ook niet misstaan, de laatste klinkt erg gezellig he?! hahaha Het probleem is een beetje dat ik vorige week helemaal een klik had met Marietje (toen had ze nog wat minder heimwee), maar dat Isabel in het vliegtuig (waar ze elkaar hebben ontmoet) een pot honing op de billetjes van Marietje heeft gesmeerd en het dus een 2 voor de prijs van 1 is geworden....leuk, hoe meer zielen hoe meer vreugd, nou ja niet altijd dus hahaha. Marie probeert een beetje van de honing af te komen, want wordt gek van haar om haar heen, maar het wil niet echt lukken. C'est comme ca....

Terug naar het leuke, gezellige, hilarische (al zeg ik het zelf) deel van mijn verhaal. Daniel, Jens, Marie, Isa en ik hadden op donderdag een bootje gehuurd om op zee dolfijnen te gaan zien: wow geweldig idee. De avond ervoor kon ik niet wachten totdat het dag was....de boot was maar 11 dollar pp, lekker cheapy cheapy dus. Door de dollartekens in ons hoofd konden we geloof ik niet echt helder nadenken, want eenmaal in de boot te zijn gestapt, gaat onze piloot vol gas vooruit, huh?? gaan we eigenlijk wel vooruit?? Maximale snelheid was geloof ik 10 km/h hahahaha de zee mochten we niet op, in de omgeving daar maar gaan varen dan, maar eerst nog even de grapjas uithangen, aldus Jens: ' Oh watch out for sharks here!!!' er konden natuurlijk helemaal geen haaien in dat meer oid zwemmen, Isabel zat zowat in de mast op de boot die er niet was! 'niet zulke grappen maken hoor, daar kan ik ECHT niet tegen en word ik boos' Oh god, wat een type. Nou ja, de lolbroek dan maar even in de kast ophangen. Natuurlijk een hilarische boottrip gehad, de kaart van het water verloren IN het water, terugvaren om hem op te vissen, hoppa kaart in 60 stukjes doordat het nat is, denk aan een Duits accent ' This is the best quality you can choose for a map' hahaha op gevoel maar een beetje varen en hopen dat we op tijd terug zijn en niet worden opgevreten door een haai!!! hahaha Ik heb de 'boot'ook bestuurd (of noem je dat anders??) was wel cool, maar als je van slakken en schildpadden tempo houdt, dan moet je deze boot huren!!

Daarna zijn we naar een strand gereden, verlaten en prachtig, we waren de enige die er liepen, zwommen en op de rotsen klommen om een ware fotoshoot te houden haha, Duitsers zijn echt geinig joh, ik moet uiteraard heel vaak aan jouw (Astrid) sketch met een Duits/Eng accent denken, want ze praten dus ECHT allemaal zo, het eerste wat deze jongens mij vroegen was dan ook: ' Did you have a nice night?' haha geintje. Ik vergat hun namen wel steeds, dus de een noemde ik gewoon Aad en de ander Dolf....;-) natuurlijk niet!! We zagen achter de rotsen vervolgens twee poedelnaakte types in een tentje liggen van zo'n 60 a 70 jaar, ze gingen in ieder geval wel met hun tijd mee, want de kerel was een ware metroman met z'n hdierldieze piemelemoosie. Achteraf hoorden we in het hostel dat het een naaktstrand was, wisten wij veel, wij zagen gewoon een prachtig strand vanaf de weg liggen en gingen er heen.

Anyway 's avonds gebarbecued en die avond ontmoette ik Martin, Nederlandse jongen uit Zwaneburg, een enige gozer, blond, slist, aanstekelijke lach, te grappig Engels accent, heel naar z'n vader verloren toen hij jong was, z'n toevlucht gezocht in verslavingen, uiteindelijk 2,5 jaar vertrokken uit Ned voor foute vrienden met een slechte invloed en wilde ook zichzelf vinden in Australie. Jeetje wat een hoop zoektochten zeg, ik voelde me ineens niet zo heel gecompliceerd meer. Martin bleek de perfecte entertainer van de avond, wat heb ik met hem gelachen zeg, zulke droge humor en grote verhalen van zijn avontuur van de afgelopen maar liefst 2,5 jaar. Hij vond dat het tijd was om mijn angst voor spinnen te overwinnen, want ik was tenslotte in Australie en ze zijn er dus kan ik ze beter gedag zeggen volgens hem...Hhmm ik weet niet wat me bezielde, maar Marie en ik zijn met hem in het pikke donker met een zaklantaarn op zak (zonder EXTRA batterijen) op pad gegaan naar een spotwaar je eerst naar boven moet klimmen om vervolgens een heel mooi uitzicht te hebben op de sterren EN je komt waarschijnlijk onderweg zo'n 10 spinnen tegen wat gewoon een heerlijk, ontspannen gevoel geeft: NOT!!! Ik ben nog nooit zooo bang geweest. Ik hielde hem zo stevig vast. Je moet je voorstellen dat hij, een iel klein dun mannetje waarvan ik zeker zou winnen met judo (nog nooit gedaan, maar wellicht heb ik verborgen talenten) continu tegen mij zegt met z'n geslis en geinige accent 'Don't be afraid, Martin issss here, I will ssssafe you, the ssspider bitesss me at firssst' hij poepte geloof ik nog meer in z'n broek voor de kakkerlakken die er ook liepen, het leek er even op alsof de drie helden op sokken weer waren geboren, echter twee andere lichamen hadden opgezocht.Ik moest dus zelfs op m'n hurken lopen op een trappetje, omdat het steeds als volgt ging: Martin scheen met licht op de bomen, zag een huge, m*therf*cker zitten en zei, ok bukken niet kijken, niet bang zijn, dat voelt hij' hahahaha achteraf was het te hilarisch voor woorden natuurlijk en ik vroeg me ook echt af welke debiel dit voor z'n lol doet. Nou ja ik dus!! Angsten overwinnen hhhmm nou ja laat ik dan ook maar gelijk een skydive boeken (wellicht....who knows, het lijkt me wel erg eng, maar ook stiekem wel cool) Het ergste was nog, eenmaal boven aangekomen, ik ten eerste niet echt kon genieten van de sterren, aangezien het zweet tot in m'n ndiet stond en ik ten tweede wist hoeveel spinnen we precies moesten passeren op de terugweg....oh oh oh wat een avontuur en daarna Martin ' Wasss thatcool or not girlssss' wat eenschat!!! Hij had dingen soms ook echt pas een uur later door, waardoor we nog harder moesten lachen Marie enik. Ik vind het echt jammer dat zij zich nu een stuk minder happy voelt endaardoor ook wat minder leuk gezelschap is. Ik voel natuurlijk sferen en gemoedstanden heel erg van anderen,zij wil eigenlijk heel graag naar huis en ik?? Ik heb constant het liedje in m'n hoofd ' En we gaan nog niet naar huis, nog langenie, nog langenie' haha. Ik vind het hier geweldig en de sfeer in Byron Bay (waar ik nu zo'n twee weken blijf) is heerlijk. Een heel leuk hostel, heel relaxt, aan het strand, hangmatten in de tuin, picknicktafels, iedere avond een feessie, volleybalveld in de tuin en niet onappetijtelijke hostelgasten moet ik zeggen, laat ik het zo zeggen, ik zie nogal veel surfboards overal slingeren en we weten allemaal wat voor soort types deze sport graag beoefenen en we weten ook allemaal dat het geen straf is om daar naar te kijken (ik bedoel natuurlijk de golven, want die zijn zo mooi....hahaha) Een dezer dagen lig ik lekker in zo'n hangmatje met m'n nieuwe Paolo Coelho (dat is een schrijver, neee ik heb geen gekke Italiaan opgedoken, zou niet durven)

Om even terug te komen op m'n ubercoole groepje, de twee Duitse jongens zijn een nachtje langer gebleven in het hostel om met ons op te trekken en dat was heel gezellig, vervolgens naar Coffs Harbour gegaan (daar zag ik zo'n 10 andere mensen van mijn Port Macquarie hostel, dus het schoolreisje gevoel was geboren) daar een dagje gechilled en toen met Daniel en Jens in de auto naar Byron Bay gereden (toch een stuk gezelliger dan met de bus en van de schatten hoefde ik geen benzine te betalen, ik heb ze getrakteerd op een biertje dat ongeveer de prijs van de benzine was hahaha) goede muziek door de speakers, geinige german grappen en natuurlijk 20.000 stops voor m'n kleine blaas....Ik heb zelfs een nieuw Duits juweeltje op de kop getikt ' Xavier Naidoo' deze man heeft serieus een mooie stem en ineens vond ik de Duitse taal helemaal niet meer zo irritant. En ik heb natuurlijk nog wel even gezegd: ' Du bist krank in den kopf' (ligt zo lekker in de mond, van Astrid geleerd) De afgelopen dagen in Byron Bay met elkaar doorgebracht, in 'ons' Caravan Park geslapen wederom problemen met accomodatie vinden (ik had wel een hostel geregeld, maar besloot om een dagje eerder te gaan om met hun op te trekken) kreeg echt hetzelfde gevoel als destijds met Kim en As, gelukkig was er een hutje vrij, ik was echter vergeten dat ik daar zo ben gestoken door muggen, dus jullie voelen hem al aankomen: mijn benen plus schouders zitten helemaal onder: wat een drama. Hopelijk verdwijnt de jeuk snel....heb m'n pilletjes in ieder geval weer ingenomen er voor: klotebeesten!!! Ik ben al aardig bruin. Het weer in Byron Bay is fantastisch, ik blijf hier nog even rondhangen, want het weer in het Noorden is nog steeds 1 groot drama. Geen straf natuurlijk om hier te vertoeven....

Toen ik trouwens het vliegtuig pakte vanuit Melbourne zag ik een jongen zitten met een laptop, oordopjes, een grote glimlach en lachbuien wisselden elkaar af. Geinig type dacht ik, ik ben benieuwd wat hij aan het luisteren/kijken is...Bleek hij gewoon naast me te zitten in het vliegtuig. Wat een schat was dat zeg. Soort soulmate, zo leuk mee zitten kletsen en lachen want daar houd ik uiteraard van. Hij was op weg naar z'n nieuwe liefde, eenmaal in Sydney aangekomen vlogen ze elkaar in de armen, leek wel een film. Hij heeft me uitgenodigd om bij hem te verblijven als ik nog naar Melbourne kom, hij heeft een appartement dus ik zou dan in de logeerkamer kunnen en wellicht is z'n vriendin er dan ook, maar dat vinden zij allemaal alleen maar leuk zei hij. Wat een bijzondere mensen leven hier toch, zo behulpzaam, gastvrij en warm. Wellicht doe ik het voor een paar dagen, ik heb hem ook nog gesproken over de telefoon, zo geinig hoe je mensen kan ontmoeten die je het gevoel geven alsof je elkaar al jaren kent, dat soort dingen doen me echt goed. Ik geloof ook niet in toeval....

Gisteren ben ik wederom in Byron Bay naar the Lighthouse geweest, dat is de plek waar Kim, As en ik vorige keer voor het eerst dolfijnen hebben gezien. Ik wilde eerst niet meegaan, maar dacht ach toch wel gezellig. Ik had natuurlijk de hoop dat het wederom zou gebeuren dat we drie of vier prachtige dolfijnen zouden spotten, helaas........................................................................................het waren er deze keer ZO'N VIJFTIEN!!!!! Wat geweldig om te zien zeg, zo'n hele familie bij elkaar. Ik was zo blij om ze weer te zien en dat ook m'n Deutsche freunden het zagen, want ik had natuurlijk heel erg lopen opscheppen en gewoon wederom een lucky bastard zijn: super!! Hopelijk is het een beetje duidelijk op het filmpje opm'n camera.

Op dit moment zit ik bij Wicked Travel. Ik heb wat informatie over mooie trips opgevraagd, uiteraard bij onze grote vriend Jesse. Ik moet jullie de groetjes doen sistah en Assie. Ik ga deze week besluiten welke ik dan ga boeken, spannend, er is zoveel moois dat het moeilijk is om te kiezen....ik denk dat ik sommige trips misschien wel ter plekke boek, omdat ik wellicht wel mensen tegenkom die een auto hebben en ik dus benzinegeld betaal en met hun optrek, you never know it's Australia anything can happen!! Wat ik ook een erg prettig gegeven vind, is dat Australiers heel erg into goede muziek zijn. Ik MOET zeker muziek gaan aanschaffen van John Butler trio, wat een heerlijke sound is dat zeg en de nieuwste plaat van Ben Harper schijnt ook erg goed te zijn. Mijn muzikale hartje klopt hier dus mijlenver over zee, ook regelmatig erg snel!! In mijn hostel is soms ook live-muziek er hangt zo'n fijne sfeer, zwembad, relaxte mensen, op en top vakantiegevoel met een backpack tintje...

Nog even dit: voor mensen die ook naar Australie gaan en de bustrip boeken. Zorg dat je oordoppen meeneemt voor in de bus. Ik was zo bevoorrecht om een fijn Nederlands stel achter me te hebben die maar bleven lullen. Hij was een soort Bert (je weet wel ex-schoonpapa, Bert alert, kun je misschien pas weer tijdens de lunch praten, die Bert' hahaha moest wel erg lachen in mezelf toen ik in die bus zat. De komende dagen ga ik lekker genieten van de relaxte sfeer in Byron Bay, hopelijk leuke reacties en mailtjes van jullie lezen (heb nu weer wat meer de beschikking over internet dus dat is fijn) en mijn reis verder uitstippelen.... Ik zet deze week weer wat foto's op m'n blog.

Een hele dikke kus voor m'n twee lieve oma's! Maak jullie geen zorgen ik doe voorzichtig en bel me als jullie zin hebben he schatjes. Kimmie, ich bin nu 10 tagen zonder du en das ist nicht fijn jah!! hahaha ik mis je grapjes en Clivia opmerkingen, je bent een schat. I had the best time with you guys. Kus voor Marty. Geef As een knuffel van me wanneer je haar ziet.

Pappi en di mammi uno specialo besos por jolo (ik doe een cursus 'verzin zelf hoe je in het Italiaans, Spaans or whatever schrijft' )

Alexandra zou jij niet met je hele gezin gisteren bellen? Let me know dan houd ik m'n tellie bij de hand lieverd. En Hamma, cool dat je voor het eerst in Paradiso bent geweest, vanaf nu gaan we vaker met z'n allen naar een concert!

Oja en ik hoorde deze week van oma dat we aankomende zomer allemaal of naar Spanje of naar Frankrijk moeten, want dan is mijn lieve neef Didier onze reisleider, das ist toll!!!! (shit ik ben verpest door die Duitsers hahaha)

Love you all. Kus, Chanou Xxx