Hi lieve familie/vrienden/medemuziekliefhebbers/complete maar oh zo welkom vreemde lezers (pinar)/collega's en ga zo nog maar even door....

allereerst moeten jullie er natuurlijk even lekker voor gaan zitten, koppie thee er bij, koekje, bril op jullie kanus (haha dit blijf ik zo'n leuk woord vinden) en indien mogelijk het nummer ' Rock&Roll van Eric Hutchinson' er bij op zetten, dan zijn jullie namelijk in dezelfde mood als ik....relaxt, ontspannen, aan het genieten en keihard ah meeblehren met deze zanger: het is mijn lijflied op het moment (ik playback dit nummer in de bus, wil tenslotte mensen geen pijn in hun oren bezorgen met mijn helaas niet ontwikkelde zangtalent, op straat wil ik eigenlijk iedereen dit nummer laten horen en ze een vrolijke dag bezorgen, helaas daisniemochlich....

Nou daar gaan we dan, om jullie nieuwsgierige aagjesalvast een beetje in de mood te brengen:dit verhaal bevat de volgende ingredienten.....surfen, dolfijnen, spinnenbeet, muggen (what's new??), het broertje van Nadal, prive muziek avondje met John Mayer, Ben Harper, Kings of Leon en nog tig anderen, Marietje en Isabel, Simon & Nick? nee het was Sven, bedbugs,coole roommates,de uitverkochte schouders voor Matt, Empire of the sun, 5 minuten in een hostel en de hele boeking cancellen: bad vibe,Bin Laden als taxichauffeur en een heel cool hostel @ Brisbane....

Here it goes, mijn Byron Bay avontuur is vandaag tot een einde gekomen en hoe....ik heb daar de tijd van m'n leven gehad. Ik was al verliefd op Australie en nu ben ik totaal verliefd op Byron Bay, op de mensen, de omgeving, het surfleven, het strand, de Brazilianen die er rond lopen ;-) de leuke winkeltjes (ik heb zulke leuke t-shirts gekocht, eentje=roze 'Because I'm bad, come on you know it' en heel groot het hoofd van Michael toen hij nog klein en lief was, zo cool!

Het begon allemaal op een zonnige dag in Byron Bay....het hostel voelt als thuis, ik heb super leuke roomies: Samantha een Canadese meid die ongeveer twee keer zoveel kleding bij zich heeft dan ik, dus jongens laten we ajb niets meer over mijn jurkjesverslaving zeggen afgesproken ;-) ze date een jongen die twee kamers verderop zit en geen benul heeft van het feit dat ze hem eigenlijk niet helemaal het einde vindt...hhmm akward, ze heeft een laptop, telefoon, camera etc etc etc en laat alles, maar dan ook alles open en bloot in de kamer rondslingeren, toppunt van vertrouwen, gelukkig is er niets gestolen, dan hebben we twee Franse vriendinnen, ik dacht eerst twee potjes, maar toen ik ze van de week in het appartement van m'n Nadal lookalike,muzikant alias Arnaldo zag binnenwandelen met hun dronken harsesjes en beide een kamer met ieder een andere vriend van Arnaldo indoken werd mijn vermoeden direct de kop in gedrukt. Tot slot hebben we Aine (spreek uit als Onja) een super, geinige griet uit Ierland, ik heb dus echt mazzel met zulke leuke meiden die overigens allen ook helemaal into muziek zijn. Ik heb nu al in zo'ntig landen eenpersoon dieik kan gaan opzoeken: Duitsland, Canada, Engeland,Ierland, Spanje, Brazilie, Italie en ga zo nog maar even door....Ik heb gisteren wat muziek van Samantha gekregen en was natuurlijk direct helemaal happy....Walking on a dream by Empire of the sun is zo'n heerlijk nummer, Mat Kearney, Ben Lee, Sia: am loving it!!!! Ben Lee komt 1 april in Paradiso, daar gaan we heen zussie en andere die meewillen uiteraard, leuke singer/songwriter. Oh ja en Kim als je toch bezig bent om Radiohead te ontdekken (na tig jaar, schiet eens op girl haha) luister dan naar het nummer Reckoner dat is prachtig! Oh ja Hennie, uiteraard ben ik door jouw lieve dochter vorig jaar al op de hoogte gebracht van jullie Jimmy verslaving haha, ook backstage geweest toch?? Weet je wat grappig is, toen ik mijn werkstuk en spreekbeurt hield over Australie en inderdaad jouw munten en briefgeld heb gebruikt, de liefde voor Australie is ontstaan, ik was zo onder de indruk van alles dat ik sindsdien altijd heb gedacht ' ik moet daar een keer naartoe, ik heb iets met dat dat land/continent....' en dat blijkt nu wel....

Back to the story, het hostel Backpackers Inn is dus heeeel gezellig, muziek, picknicktafels, super leukemensen,binnen 2 minuten zo het strand oplopen, in kringetjes zitten met iemand die gitaar speelt onder een sterrenhemel, dat klinkt natuurlijk heerlijk allemaal, het enige nadeel is dat het niet zo schoon is. Een aantal gevallen van bedbugs, niet al te schone toiletten en de keuken laat ik al helemaal voor wat het is, dus voor de atmosfeer zeg ik: JAAAAA, voor de hygiene: nope!

Back to surfing....ik heb voor het eerst in m'n leven gesurft en ik stond gewoon 3 keer rechtop: zoooo geweldig om te doen en om helemaal te spreken van een te bijzondere ervaring zegt Marietje ineens tegen me: ' kijk Chanou dolfijnen....' ik dacht dat ik moest huilen....gewoon op zo'n 10 a 15 meter afstand zwommen er drie dolfijnen in de golven, eentje zwom schuin vlak langs me, wat een ervaring: op dat moment voelde ik zo'n rijkdom door me heengaan en dacht ik alleen maar:TE geweldig dat ik dit mag meemaken en ineens hoorde ik Justin in m'n hoofd ' I'm lovin' it!!! :-D

Om me dan weer even met beide benen op de grond te zetten krijg je dit....Ik ben zeer waarschijnlijk door een spin gebeten, zonder dat ik het wist....no worries....ik leef nog steeds. Ik had alleen een hele rare plek op m'n dijbeen zo'n tien bij 2 cm, het jeukte een beetje, maar deed ook pijn. Iedereen gaat 's avonds/'s nachts namelijk naar het strand met een wijntje een soda ofals mensen heel gek doen een watertje haha, omdat iedereen in het hostel vanaf 22.30 uur muisstil moet zijn. Dus waarschijnlijk daar in het donker door een heerlijk 8-potig diertje gebeten, een van mijn Franse roomies had een speciaal zalfje ervoor, want zij was de week ervoor ook gebeten door een spin....Toch is het gek, want je angst voor al die beesten verdwijnt gewoon compleet zodra je continu bijna buiten leeft, je denkt er niet meer aan. Hoewel Isabel haar angst voor dieren graag op anderen wil overbrengen, deelde zij eergisteren even mee dat ze een slang had gezien op het weggetje van het hostel naar het strand....hhhmm lovely to know! Je weet dat ze er zijn, maar je wilt ze (heel gek natuurlijk) gewoon liever niet zien....

Terug naar de bewuste woensdagavond die een muzikaal scenario voor mij in petto had....na weer even heerlijk met m'n zus aan de telefoon te hebben gezeten besloot ik om uit te gaan. Omdat we maar bleven kletsen waren de meiden alvast gegaan, dus ik me snel in m'n legergroene jurk gehezen, bloem in m'n haar, Diamonds opgespoten, lipgloss en op naar de Cocomangas, whoohoo, free bubbly for all us lovely ladies haha, het uitgaan is wel geinig, maar meer een beetje kroegachtig waar je ook kan dansen, dus verwacht geen megagrote clubs. Het mag de pret niet drukken, want inmiddels hebben de ogen van Arnaldo en mij elkaar al gekruist, jezus wat een leuk type dacht ik, aparte verschijning, kreeg ineens spontaan zin om in z'n billen te bijten, wellicht omdat hij iets wegheeft van Nadal hahaha (ik hoor m'n vader denken: nou nou nou moet dat nou op je blog hahaha) anyway omdat je op zich niet heel veel mist als je even een kwartiertje uit de Cocomangas weg bent, besloot ik om even heerlijk met Marjon te bellen....natuurlijk fijn zitten babbelen, moet ik toch ineens ons telefoongesprek eventjes onderbreken, want daar staat ineens mijn lookalike Nadalletje met de mededeling dat hij me echt graag nog eens wil zien...hhhm Marjon lacht aan de andere kant (van de wereld) en ik zeg in het Nederlands 'nou, nou er staat hier nu toch een jongen voor me, een knappe soort Indiaanen laat ik nu net van vlechten, touwtjes in je haar en het geluid datIndianen maken, houdenhahaha' wij lachen natuurlijk, Marjon deed gelijk een confession (sorry ik kom serieus soms gewoon niet meer op Nederlandse woorden, omdat ik hier voortdurend Engels praat, goed voor m'n voca natuurlijk) dat haar liefje altijd die geluiden maakt (hahaha sorry lief, moest die grap echt even maken) Puntje bij paaltje, hij is een uurtje later terug gekomen naar de tent waar ik was en heeft mij en m'n Deutsche vriendinnetjes en nog twee anderen uitgenodigd voor een jamsessie in hun appartement, want ze bleken in een band te hebben gespeeld en zijn nu nog steeds mega into music.Ze zagen er heelprima uit (betrouwbaar) en hadden humor, dat was al na 3 minuten te merken, wehebben dubbel gelegen.De Indiaanheet dus Alnardo en heeft een jaar in Perth gestudeerd, hij vliegt zaterdag terug naar Brazilie,nu zijn vijf vrienden hem komen opzoeken, auto'tje gehuurd en met z'n allen een app regelen is qua prijs soms nog voordeliger dan een hostel: goed bekeken! Een megagroot app (ik ben tenslotte al die stapelbed kamers gewend inmiddels...) er staat een gitaar klaar, iedereen krijgt wat te drinken, gaat zitten en de jamsessie kan beginnen.....en ja hoor, jullie raden het al (of niet) maar er wordt gewoon een nummer van John Mayer ingestart....en twee jongens beginnen te zingen, mi gaddo ik had het niet meer, ik dacht dat ik droomde....wat geweldig!! Muziek delen/maken/van genieten is zoiets geweldigs en als het uitzicht dan ook niet echt verkeerd is dan kun je mij natuurlijk helemaal op een wolkje zien zitten hahaha. Kings of Leon 'use somebody' kwam voorbij, Ben Harper en ga zo nog maar even door. Alles had met muziek te maken of ze betrokken muziek er in. Als ik een geintje maakte over een zin uit Dirty Dancing 'this is your area and that is mine etc etc' ging Alnardo ineens dat nummer 'She's like the wind' spelen....je kon mij wegdragen. Ik zal nog een voorbeeld gegeven....na deze avond zijn we zo'n drie avonden met elkaar opgetrokken en hebben we het enig gehad. Samen gegeten, nog meer muziek gemaakt (ik heb ook gezongen, wel zachtjes...) en had natuurlijk heel veel verzoeknummertjes. Wat ik helemaal benvergeten te zeggen is dat op onze eerste muziekavond er ineens vanuit buiten vier Zweedse mensen iets riepen, dus wij dachten oeps we veroorzaken geluidsoverlast met de muziek, nee wat denk je 'Can we join u guys?' En hoppa vijf minuten later stonden er drie gasten en een meid in de huiskamer plus nog een gitaar....oh oh wat een topavond! Ik heb zulke leuke dagen gehad met de Braziliaanse vriendengroep, ze waren ook heel attent, niet drinken, niet roken niets, ons terugbrengen met de auto naar het hostel, deur openhouden, eigenlijk alle attente dingen waar de meeste Nederlandse jongens nog nooit van hebben gehoord en humor en muziek als koppelstuk hebben is het beste dat je kunt hebben! Als ik bijv met Marcelo (ook 1 van de gitaristen en zie foto met Marie) sprak over dat ik niet van afscheid nemen houd als je zulke leuke mensen op een lange reis ontmoet, dan zei hij, tja er zijn een aantal dingen die ik hierover kan zeggen, maar ik zeg het liever met een liedje en hoppa daar kwam de gitaar weer tevoorschijn en zong hij: ' Chanou, love hurts and sometimes it's a good hurt, cause it feels like you're alive...' hahaha het moet toch niet gekker worden Incubus werd er even bijgehaald en weer werd er een gevoelige snaar geraakt, want ik vind Incubus geweldig! alleen nog maar communiceren via liedjesis de nieuwe trend haha. Het waren een paar bijzondere dagen met bijzondere mensen!

Isabel en Marietje zijn trouwens erg leuk gezelschap gebleken, nu ze eenmaal hun draai hadden gevonden in Byron Bay hebben we het heel gezellig met elkaar gehad. Isabel blijft niet helemaal mijn type, maar ze had haar lieve, gezellige momenten en Marietje had een leuke gozer uitMelbourne Sven (van Nick&Simon) ontmoet dus was in 1 klap van haar moodswings af haha (kunnen ze mannen niet gewoon in een potje gaan verkopen ;-)

Dan hebben we Matt, een gekke, wat zeg ik: gestoorde, maar oh zo lieve Engelsman die je om de tien seconden op het matje moet roepen, omdat hij al z'n woorden inslikt en je dus geen normale conversatie met deze man kan voeren. 'Matt prenounce your words better, otherwise we can't talk ok!' hahaha de schat....en hij probeerde het weer, ging 10 sec goed en hoppa alle woorden ingeslikt. Nou ja, dan maar knikken en doen alsof je weet wat hij bedoelt haha. Hij heeft een paar maanden ergens in Ned gewerkt, maar hij is de naam vergeten, dus hij is al zijn hele Australie reis op zoek naar de plaatsnaam. Iedere Nederlander spreekt hij aan (aanspreken kan altijd, maar een vraag stellen die ook daadwerkelijk begrepen wordt is een tweede ding natuurlijk) dus ik dacht ik los zijn mysterie wel even op. Het was een havenplaats, iedere minuut kwam hij met meer details: 1,5 uur van Amsterdam, er lagen boten, bijna geen mensen, nou na bijna alle plaatsen te hebben opgenoemd hield ik het voor gezien wat een vermoeiende kerel zeg: toedeledokie Matt dacht ik, maar Matt had geloof ik z'n soulmate gevonden dacht hij hhmmm (dat gaat wel erg snel, want zoveel zei ik niet, knikken en doen alsof ik hem begreep daar bleef het wel bij) gisteren bijv was ik aan het bellen met mama, loopt hij ineens langs, begint tegen me aan te kletsen: 'Matt, I'll talk to you later, it's my mom' Matt: ' Oh hai mommy' hahaha, zegt hij na 10 minuten om me heen te hebben gedwarreld ' als je met mjin telefoon wil bellen mag dat hoor, ik heb nog 200 dollar tegoed er op staan...' huh ik zeg vriendelijke, no thank you, very sweet, but my father is Ridge hahaha en ik zeg tegen mama ' het moet toch niet gekker worden hierzo, ik kan die 200 dollar wel handje contantje gebruiken, dus ik terug lopen.....tuurlijk niet!! Vandaag ging ik uitchecken en raad eens wie er ook uitcheckte: Matty boy....(toen ik zo naar hem keek, dacht ik nou de schouders waren vast uitverkocht toen hij werd geboren....oh dat is gemeen, ok ik maak het goed 'de heupen en billen waren bij mij zeker in de uitverkoop haha. In ieder geval ging Matt naar het stadje met zijn gehuurde auto en zag mij met al m'n tassen dus bood me een lift aan...prima is 3 minuten met de auto, of ik dan een kopje koffie met hem wilde drinken. Nou ja koffie kan altijd, wilde hij naar dat gore tentje op het parkeerterrein bij Woolworths (weten jullie nog Kim en As) dus ik zei ' can we please have coffee @ Why not, het is mijn laatste uur in Byron en de koffie daar is zo heerlijk'. ' Ofcourse princess' oh god Matt kwam op dreef, vanaf nu noemde hij me alleen nog maar princess....(bekijk even de foto van hem terwijl je dit leest dan lig je in een deuk) Ik heb zo'n 10 foto's aan het laatste album toegevoegd.... De koffie was heel gezellig, maar toen hij mij naar de bus bracht zei hij ineens met z'n 'ik slik alle woorden in Engelse accent' dat hij een uitstekend idee had, hij zou mij naar Brisbane (waar ik nu ben) brengen met de auto. De schat moest naar Sydney (hele andere kant op) ik heb hem vriendelijk gezegd dat ik houd van busreizen (hoe krijg ik het uit m'n strot, de flashpacker vliegt het liefste overal naartoe haha) alleen zijn met m'n Ipod en dat hij naar het Zuiden moet dus dat het geen goed plan was (tja wat moet je daar dan mee he, onaardig doen is ook weer zo....onaardig dus dan maar doen alsof je verliefd bent en alleen wilt zijn met je liefde: de Ipod!!) Een knuffel gegeven en toen was het sociale joepie uurtje wel weer tot een einde gekomen gelukkig....

Nu ben ik dus in Brisbane, ik zou eigenlijk donderdag vanuit Byron Bay vertrekken naar Brisbane, maar aangezien de bedbugsnu in een aantal omliggende kamers waren geconstateerd en Marie twee dagen geleden richting Surfers Paradise & Brisbane is vertrokken leek het me een stuk leuker om nog wat dagen met haar door te brengen hier....Ik had een hostel geboekt waar Kim, As en ik al eens binnen waren gelopen om te vragen naar 'vacancy', helaas alles was toen bezet, of een kamer met 12 personen was toen wel beschikbaar....hhhmm toen maar niet gedaan. Nu had ik een 6 dorm room genomen, voor de toekomstige Australische reizigers ik heb het hier over het BASE hostel @ Brisbane Central, ik zeg: don't go there!!! Ik had netjes betaald voor vier dagen, een oud, mooi gebouw....het heeft wel wat van de buitenkant (ik herhaal van de buitenkant!) een te ouderwetse lift die er 80 jaar over doet om uberhaupt 1 verdieping lager te komen en vervolgens kom ik daar in de kamer: een lucht, niet normaal, rotte eieren, zweetvoeten, overal een grote t*ringzooi, oftwel alleen maar jongens op de kamer (de female only kamer was volgeboekt....) Ik voelde 1 grote huilbui opkomen en zelfs Eric Hutchinson kon die niet tegenhouden.....ik als een gek een ander hostel opgezocht in m'n lonely planet en ja hoor lucky bastard was on my side: nog 1 bed vrij in een female only kamer....(gelukkig ook het hostel waar Marie morgen naar toe komt) naar beneden met de 'ik val bijna uit elkaar van ellende lift' gelukkig waren ze zo lief om me mijn geld terug te geven....sinds maart 2008 waren de regels veranderd dus eigenlijk mocht hiet niet, maar ze begrepen me volkomen. Ik met m'n spulletjes (ik heb echt zo weinig om mee te slepen, echt ongelofelijk, heerlijk zo weinig babage....;-) ik een taxi ingestapt, nou ja bijna bij Bin Laden, want je bent toch altijd benieuwd wat er onder zo'n mega tulband zit verscholen....ik vroeg gelukkig even wat de prijs ongeveerd zou zijn, ' 12 dollar' yeah right, het bleek de heflt en dat had ik van te voren even gecheckt, dus BinLaden kon lekker verder cruisen zonder Ali Baba Chanou en haar 70 tassen (ipv rovers snap je em) gelukkig kreeg ik de allervriendelijkste kerel op aarde die me naar mijn super coole hostel bracht (ik dacht eerst dat hij niet kon praten en dat hij net een botoxspuit toegediend had gekregen, maar het was toch echt een natuurlijke uitstraling van ' ik heb geen zin in een conversatie', dus toen ik hem vroeg naar de weersverwachting voor de komende drie dagen zei hij: 'FINE' op z'n alleronaardigst' wow, Brisbane is gezellig!! haha Gelukkig toen ik de kamer binnen liep in het hostel genaamd BUNK, kwam er een heerlijke geur van parfum op me af en het is daar megaschoon, so me=happy!! Nu blijkt de muzikale Indiaan ook ergens in Brisbane rond te lopen dus wellicht zie ik hem ook nog de komende drie dagen, dat zou wel heel leuk zijn....

Nou schatjes dat was hem weer even, de volgende blog is hopelijk met een ' oh my god de Whitsunday Islands zijn zooooo prachtig' tintje....

Liefs, love you en een dikke kus, Chanou

ps: zie de extra toegevoegde foto's