Hi lieve mensen uit het koude kikkerland,

wat gaat de tijd toch snel, over minder dan drie weken kan ik jullie weer huggen, in een deuk liggen met elkaar, op kraamvisite komen, oftewel 100 en 1 leuke dingen doen: ondanks dat ik zoooo ontzettend verliefd ben op Australie, seeing you all again: daar heb ik zin an!! Maar er overheerst een gevoel dat ik jullie toch liever naar lovely Australia had gehaald....

Allereerst wil ik even zeggen dat ik het geweldig vind om zoveel leuke reacties van iedereen te krijgen en ben blij dat we hier te maken hebben met een win win situatie....uitleg?? Nou ik vind het enig om te schrijven, jullie zijn mijn trouwe, fijne, enthousiaste lezers en krijgen tijdens het lezen heimwee naar Australie: hoe te gek is dat!!(of jullie er nu zijn geweest of niet, ben blij dat ik mijn enthousiasmeen geboren liefde voor Australie kan overbrengen via het medium internet, ik denk alleen dat bijv Houtsma keukens niet echt blij is met mijn blog, aangezien ze een aankoop van de familie Dammen mislopen haha)Daarnaast vind ik het weer leuk om alle reacties te lezen zo ver weg over zee...dus eigenlijk een win-win-win situatie....

Ok genoeg slap geouwehoer....Hennie je slaat de spijker op z'n kop en ik begrijp waarom je zo lyrisch bent, want ik ben net zo lyrisch als jij! Je verwoordt alles perfect, Australie zit absolutely!!in m'n systeem, de Australische 'no worries' mentaliteiten het voor 300 % genieten van al het moois om je heenis in mij gekropen. Ik heb me echt op zoveel momenten bevoorrecht gevoeld dat ik omringd ben door zoveel moois op het gebied van natuur, dieren, warme pure mensen, heerlijke zonnestralen en cute Brazilianen die op m'n pad komen (sorry can't help it) haha. Daarnaastheb ik ook wel het gevoel dat wat Ester zegt (leuk dat je mijn blog ook leest Es (en Mariel en collega's van Kim en zo kan ik nog wel even doorgaan wat ik van Kim heb begrepen, echt leuk!)enFYI Ester vanaf 27 maartben ik alweer aan die arbeit @ Paradiso :-( waar is, dingen gebeuren met een reden en ik geloof absoluut in destiny... Australie heeft een positieve, helende werking voor mensen die te veel in de nacht werken, een behaald diploma willen vieren, het geweldig vinden om te zeggen dat ze eindelijk!! in Australie zijn geweest en vanaf eind maart iedereen de oren van hun kop zal gaan lullen hoe mooi Australie wel niet is, willen ontdekken of ze reizigersbloed in zich hebben en de mooiste uitzichten willen aanschouwen met een leuk diertje in een boom naast zich, een zonnestraal, liggend op een surfboarden met een beeldige Frangipani bloem in hun haar.....laten alle bovengenoemde dingen nu net (heel toevallig) allemaal betrekking hebben op mijn leventje :-)))

Ok then waar was ik gebleven, volgens mij heb ik jullie achter gelaten met de 'goodbye Byron Bay and hello Whitsundays' story, dus vanaf het momentdat ik de bus in ben gestapt in Byron I will continue my story.... Na een hele leuke laatste avond te hebben gehad met wijntjes, dansen en gezelligheid met Karla en Yoram (Ned jongen uit Leiden, de boef uit m'n vorige verhaal) ging mijn wekker na een paar uurtjes slaap alweer veeeeel te vroeg. Ondanks dat ik de tijden die Kim, As en ik hanteerden tijdens onze trip (remember girls 5.30 uur was ons toppunt) niet zal gaan evenaren (thank god, het blijft natuurlijk holiday he mensen) zat ik met m'n slaapkoppie in de Greyhound. Dit is echt een topsysteem, online je trip boeken, een hostel regelen, vervolgens word je met al je spullen opgehaald door bijna ieder hostel, dus je hoeft eigenlijk niet echt heel veel te slepen met je spullen. Kijk enals je zoals ik Chanou aka Ali Baba en de 10.000 tassen reist dan is dat dus top!

Ik kon een paar uur later ook een bus nemen, maar ik zou dan 1,5 uur hebben om van Brisbane eindpunt naar Domestic airport te komen en piet paniek in mij dacht ' straks krijgt de Greyhound een lekke band etc etc' dus speelde ik op safe....nou iets te SAFE, want het resulteerde in uren hangen op het vliegveld en een veel te groot slaaptekort....toen ik de Australische story had gekocht om alle jurken van de Oscars even te aanschouwen (en natuurlijk mijn John Mayer even te bewonderen) kwam er een wat oudere dame vragen of ze bij me mocht komen zitten, natuurlijk! Dit was een enige, lieve, warme vrouw. Het kon een zus van oma Corina zijn qua uiterlijk en hoe ze sprak, ik heb een foto van haar gemaakt. Het bizarre was dat ze net zo lang samen was als opa en oma met haar man en hij 1 maand voor opa is overleden.Wellicht zitten beide heren wel in een mooi hiernamaals een kaartjete leggen en komen we elkaar allemaal weer ergens tegen ...dat zou toch iets moois zijn... We hebben fijn gesproken over hoe je moet genieten in het leven van elkaar en hoe waardevol het is als je nog kan genieten van oma's en opa's. Dat uitgerekend deze vrouw dan weer aan mijn tafeltje komt zitten vind ik bijzonder!

Op naar het vliegveld nabij Airlie Beach, Prosperpine. Nou nou nou, ik heb nog nooit zoiets meegemaakt. Ik denk dat een wachtkamer bij de dokter nog groter is dan dit vliegveld haha, de bagage werd op een soort parkeerterreintje gereden en dan gingen alle passagiers als aasgieren hun tas van de karretjes aftrekken, ik stond het te aanschouwen en heb zo gelachen. Dan zijn er 4 busmaatschappijen die iedereen naar Airlie Beach en omstreken rijden, geweldig denk je dan, ik word lekker afgezet voor m'n hostel, uiteraard tegen een kleine betaling. Nou ik zat bij een chauffeur in de auto van de Josti band (met alle respect) de schat kon nog net lopen, maar ik geloof dat zijn voet niet helemaal goed van het gaspedaal afkwam, met als gevolg dat deze als een debiel alle bochten inreed, ging inhalen en bijna de auto ervoor raakte, heel netjes een Bluetooth app in z'n oor had, maar tegelijkertijd op een andere mobiele telefoon werd gebeld die hij ongeneerd aannam en de toetsen bediende zonder nog even op de weg te letten en wat helemaal erg was ik zat VOOR IN!!!! Mevr Lammertse (haha in mezelf moet ik nu erg lachen, toen ik jonger was date ik een jongen die Pieter heette en hij sprak altijd in de derde vorm:afknapper!! Pietje gaat slapen, want Pietje is moe! Nou dan heb je toch al gegeten en gedronken....maar dat terzijde. Doordat ik zo onder de indruk was van deze man zijn rijkunsten vergat ik helemaal te betalen, dus nu kreeg hij bijna een hartverzakking dat hij 15 dollar zou mislopen, dus we stonden quite!! haha

Airlie Beach is een schattig klein gehucht bekend als vertrekpunt voor alle Whitsunday boottochten. Ik had me van tevoren even goed laten informeren welke hostels bekend stonden om hun hygiene of beter gezegd een gebrek aan....Magnums en Beaches zien er beide cool uit, een soort nachtclub achtig iets (ik blijf het zeggen, uitgaan is hier op een heel ander level, meer kroegachtig wat natuurlijk ook heel gezellig kan zijn) onder deze hostels, dus als je komt om te slapen zou ik hier niet naartoe gaan. Daarnaast gingen er geruchten dat hier veel bedbugs gevallen zijn gespot, hhhmmm niet echt zin in 80 bedbugbites (zoals Kathrin remember) dus ik verbleef @ YHA Airlie Beach, een enorme aanrader: prima kamers, ruim, fijne bedden, lockers, eigen badkamer en een balkon, dus een soort hotelletje ( je standaarden als backpacker worden heel anders als je de ene keer shitty hostels tegenkomt en dan weer zo eentje als deze). Een leuk gegeven was ook 1 van mijn roomies Anja, een Nederlandse schat van een vrouw, stoer type, rijdt motor en runt een wijkcentrum in Amstelveen. We raakten aan de praat over oudere mensen en mijn passie voor film, ik vertelde haar over mijn ideeen (puntjes even er bij bedenken) en ze was erg enthousiast. Een van mijn ideas is (zoals sommigen van jullie al weten) om portretten van oudere mensen te maken in de vorm van een filmpje rond 15 minuten, heerlijk voor deze mensen om in het zonnetje gezet te worden en fijn voor het nageslacht om als het ware iets tastbaars van geliefden te hebben. Anja heeft het voorgevoel dat we nog weleens wat voor elkaar kunnen betekenen en dat gevoel heb ik eigenlijk ook wel, dus who knows....

Back to mijn boot genaamd de Mandrake, dezezou om 13 uur vertrekken, aanwezig @ 12.30 uur. Prima, ik was ruim op tijd en zag een hele grote groep mensen zitten, dan ben je toch benieuwd wie er allemaal op jouw boot zitten....na iedereen een beetje geobserveerd te hebben en wat te hebben gesproken met een Engels stel waarvan hij absoluut Gordon is en zij wellicht de ene zus van Lois Lane, dus met andere woorden: komt u allen toch gewoon uit de kast, nothing wrong with that. Als zij gelukkig zijn, prima, maarik denk dat een blinde kip nog kon zien dat het woord passie en aantrekkingskrachtniet in hun voca voorkomt.... Bijna 13 uur, nog steeds niemand van het Mandrake personeel gezien, hhmm de boot zal toch wel varen vandaag...allerlei gedachten zoals het 'Smelly boat' avontuur van Kim en Martijn destijds gingen door mijn hoofd, maar zowaar om maar liefst 13.35 uur kwam er een blond grietje aanlopen, zette haar smile op en begon op een toon zoals mensen tegen kleine dieren en baby's praten....te babbelen! (Ik vond het een beetje irritant, aangezien de lieve, gekke Jesse van Wicked travel vertelde dat ik rond 17 uur op woe terug zouvaren, dus ruim 2,5 dag, maar niet heus. Het was f*cking 11 uur 's ochtends, dus het feit dat we nu zeker een uur later zouden vertrekken, voelde toch een beetje als een rip in je porto....maar ik ben in Australia, dus....no worries!! haha

Maar liefst 15 mensen zetten koers richting de boot. Eenmaal aangekomen werden we verwelkomd door onze skipper Kiran een hele drukke, geinige gozer, afkomstig uit Malaysia, 30 jaar, helemaal muziekgek, houdt van gek doen en gezelligheid, danst de hele dag en klikte voor geen enkele, ik zeg geen enkele meter met die blonde troela die echt iets aan haar stemgeluid moet doen!

Je hebt natuurlijk altijd eerste indrukken van mensen en degene die me gelijk opviel was Michael, 25 jaar, woont 10 minuten bij de Ned grens vandaan, lieve knappe kop en wederom Duits (ik weet niet wat het is, ik blijf ze aantrekken) ik heb hem erg aan het lachen gemaakt met mijn eerste aandachttrekpoging, omdat ik dacht dat ik met hem wel zou klikken. Hij zette zijn tas op de boot toen ik daar zat dus ik deed net of hij half mijn voet brak, ik vond het zelf erg grappig, de schat kreeg bijna een hartverzakking, maar sindsdien zijn we met elkaar opgetrokken en hebben ontzettend gelachen. Ik heb allerlei dingen in het Nederlands gezegd wat hij hilarisch vond en ik zei dat die Duitsers echt wat aan hun 'th' uitspraak moeten doen, want dat kan natuurlijk zo niet langer....hij lachen en said ' I totally agree ' Ik was ook helemaal op dreef, want ik ging grappen vertellen als ' ik heb m'n voet ooit eens gebroken, toen ik op het strand liep en ineens een kuil viel, je weet wel de kuilen die Duitsers altijd graven op het strand en vervolgens niet dichtmaken voor de volgende bezoeker, dus misschien was jij het wel Michael. Alle stereotypen van onze beide culturen werden naar boven gehaald en dat was erg geinig.

We werden geinformeerd over het feit dat we daadwerkelijk maar liefst 30 sec per dag konden douchen (door de kraan van de keuken 2 meter door de boot te halen en daar de koude straal 30 sec op je te voelen: hhhmm heerlijk!! dat werd dus poedelen de komende twee dagen. De folder van Mandrake met ' hot, clean shower' ging dus niet echt op, wellicht 20 jaar geleden....er waren 2 kleine wc'tjes, ik zeg klein, ik zeg Peter Beense zou nog niet in vier van deze toiletten passen!! De blonde griet heet Zoe en zegt dat wij niets in de wc's moeten gooien wat er niet hoort, want dan moet zij het ontstoppen en ze maakt ook het eten: nou nou nou wat een lekkere binnenkomers allemaal. Het is heel gek, maar zoals ik het nu opschrijf zou je denken dat ik het helemaal niet naar m'n zin heb gehad, maar ik heb het me toch GEWELDIG gehad!!! Als je aan het zeilen bent (overigens de eerste keer in m'n leven) dan vertoef je gewoon in een hele andere wereld en trek je fijne comfortabele kleding aan, boeit het niet dat je haar aanvoelt als touw door het zeewater, lig je lekker te zonnen op het dek, spring je honderd keer in de zee (helaas in je stingersuite tegen de giftige, ik zeg ze doden je binnen 15 minuten! kwallen) maar zelfs deze gegevens vergeet je, want de Whitsundays zijn zooo ongelofelijk prachtig en ik heb het me toch getroffen met het weer. De eerste dag zon, zon zon, tweede dag af en toe een wolk, helaas dichte lucht zonder zon toen we op Whitehaven Beach waren (toch wel de highlight van de trip) dus dat was een klein beetje jammer, de sprankeling op het water en strand door de zonnestralen maken het toch net allemaal even wat magischer.... en de derde dag zon, zon, zon: heerlijk.

Wat helemaal te gek was is dat we non-stop(tot helaas de laatste ochtend, want toen hield m'n batterij er mee op) mijn Ipod op hebben gehad en iedereen was super enthousiast over mijn muzieksmaak. Een heel leuk Engels stelCraig en Louisa wilden het liefste mijnIpod jatten haha en bleven maar complimenten gevenover het feit dat ze nog nooit zo'n goed gevulde Ipod hadden gehoord: brilliant, brilliant bleef Craig roepen! Mijn muzikale ego was natuurlijk enorm gestreeld zoals jullie begrijpen (en oma mars ik wilde zelfs op tafel gaan staan, maar helaas die was er niet) deze trip werd voor mij een stuk leuker, omdat ik deze kon delen met John Mayer, Ray L, Amos L, Macy G, Madonna,Maxwell, Eric H, Empire of the sunen ga zo nog maar even door: heerlijk!

Ik heb drie keer gesnorkeld wat geweldig was en ik was enorm trots op mezelf want in de open zee kan alles voorbij komen zwemmen (1 keer kwam de speedboot rustig naast me varen, om te zeggen dat we terug moesten naar de boot...tjezus christ ik schrok me dood, de boot was namelijk grijsachtig dus ik dacht me toch even dat het een gigantische haai was. Wederom zag ik de film Jaws 1 t/m 23 (ik houd van overdrijven) voorbij schuiven tijdens het snorkelen, maar stond m'n mannetje, blockte deze gedachten ensprong met m'n zwarte catwoman stingersuit(woorden van de skipper) keer op keer de zee in. Ik heb zo'n geweldige grote vis gezien met van die dikke lippen (Clivia Kim weet vast wel de naam van deze vis) wij hebben hem in het grijs zien zwemmen As en ik, maar deze had alle kleuren van de regenboog en met name turquoise, mijn geluk kon niet op, geweldig. Zwemmen en omringd worden door scholen vissen met prachtige kleuren is zo'n rijkdom! Iedereeen moet snorkelen of duiken!! Trust me. Het is wel grappig want ik doe nu heel stoer erover, maar alle keren dat ik op het trappetje klom op mijn boot zag ik in gedachten de scene van Baywatch (tig jaren terug) voor me, een lifeguard werd door een haai gegrepen toen ze nog maar 1 trede te gaan had (overigens te nep voor woorden, de haai in deze scene was geloof ik van papier mache (schrijf je dat zo???)

Even terug naar onze Zoe, deze dame werkte al vanaf november op een boot en ik zag dat ze uitleg kreeg over hoe ze knopen moest leggen, anker etc....Nu was zij vergeten om de ketting van de anker ergens aan vast te maken dus deze lag gewoon op dek....je raadt het al deze belandde tijdens een hele woeste golfpartij in zee....gevaarlijk, omdat deze om een rots kan blijven hangen en de boot meetrekt door de wind en golven. Tjezus ik was op dat moment best een beetje zeeziek en de situatie was nu niet echt ontspannen, ik zag de iniminiversie van Titanic al aan me voorbij gaan ' Mandrake goes down....' haha. Uiteindelijk na een uurtje was alles opgelost, we zijn heel zachtjes naar een rustiger stuk in een baai gevaren en daar hebben 6 stoere bikkels 10 min lang 100.000 kilo aan metaal/ijzer omhoog getakeld (lekker met 30 graden). Ik heb twee nachten onder een sterrenhemel op het dek geslapen, want het weer was heerlijk. Een sterrenhemel waar je U tegen zegt, van links naar rechts een hemel volledig vol met sterren, groot, klein, scherp, flikkerend, magical! Ik ben op dek in slaap gevallen met Maxwell en D'Angelo, Ipod is me toch een uitvinding!

Op de boot was ook een soort Paris Hilton aanwezig, ze voelde zich te goed om uberhaupt met andere meisjes dan haar vriendin te praten en had me toch een arrogante uitstraling niet normaal. Jammer, op de groepsfoto aan het einde van de trip had zij geen zin om op de foto te gaan en ging achteraan staan. Zoe was helemaal weg van mijn bikini en jurkjes die ik droeg op de boot en wilde een keertje samen gaan shoppen, de schat, op een gegeven moment riep ze in de boot ' Wow girl you are reallywearing the most beautiful clothes combinations on this boat trip' Paris Hilton kreeg zowat een wegtrekker en keek naar m'n jurk en trok een kop, jammer, maar ik ben in Australie, dus no worries (dit wordt nu een beetje irritant he, maar ik blijf het zeggen haha)

Ik moet zeggen dat ik de humor die ik met Karla had toch echt wel heb gemist op die trip en nu in Cape Tribulation helemaal. We hadden bijv eenuitspraak die we steeds herhaalden als iets niet ging zoals gepland...dit kwam namelijk, omdat Karlatijdens een tour in Cairns een Amerikaanin haar bus had zitten, een lookalike van George Bush,met een Texas accent en het postuur van een dikke Amerikaan met een niet al te vriendelijk, vrolijk gezicht. In Australie zijn ze erg strictbetreft het dragen van seatbelts, maar deze meneer had iets te veel hamburgers gevreten back in the states, dushij had een gevecht met z'n stoelriem en riep voortdurend 'That motherfucking seatbelt getas a motherfucker in, goddamned motherfucker!' Dat isnatuurlijk hilarisch als je datvoor je ziet, dus iedere keer als er iets niet lukte of misgingtijdens onze dagen die we met elkaar optrokkenriepen we naar elkaar (heel zachtjes uiteraard, want vloeken is niet netjes ahum) 'that motherf....'Het is gewoonleuk om grapjes met mensen te hebben die je beide direct begrijpt en dan een high five geeft, omdat je het zomotherfucking hilarisch blijft vinden haha!

Nadat je eenWhitsunday boottrip hebt gehad is het gebruikelijk dat je een biertje met elkaar drinkt in Beaches, een groot terras met allemaal picknicktafels enreservationbordjes for Mandrake etc, dus zo gezegd zo gedaan. Komt er toch ineens na een tijdje een dronken tor aanlopen....is het blonde Zoe....' You guys guess what I just got fired today!' Ah gos zielig, maar best wel terecht, deze meid is niet gemaakt voor het werk en aangezien ze ook is aangenomen om fijne maaltijden te bereiden voor de passagiers was ze niet op plek. Ze kookte zonder smaak, zelfs Maggie zou het in haar eentje niet redden (je weet wel een beetje van jezelf en een beetje van...) Blijft natuurlijk vervelend voor zo'n meid.

Na de Whitsundaysheb ik de Greyhound gepakt naar Magnetic Island, Michael had deze trip ook in zijnpakket dus dat was gezellig.De bustripwas een beetje een drama....de airco was uitgevallen.Het was 36 graden in de bus mi gaddo! De pakjes van de buschauffeurs maken het daarentegen wel weer helemaal goed (ik noem een korte blauwe broek hoog opgetrokken, blauwe sokken tot de knie en een lichtblauw blousie dat totaal in de broek zit genesteld, ik heb er een foto van gemaakt zo geinig)

Eenmaal aangekomen@Magnetic Island hoopte ik op topweer en een magical view...helaas er was eencycloon op komst, regen, regen, grauw,het prachtige blauw @ sea was de grijze Noordzee geworden, oftewel Magnetic Island was het niet helemaal, maar ja hetis niet altijd feest natuurlijk. 2 dagen later op naarCairns, de Cape Tribulation trip stond mij te wachten, can't wait....zoveel goede verhalen over gehoord. Ik verbleef ineen top hostel een absolute aanrader en heeft in 2008 dan ook deaward voor beste backpackhostel gewonnen en terecht!De bedden zijn iets groter dan normaal(Karla zei Kingsize bedden, nou ik weet niet wat ze in Londen onder Kingsize verstaan, maar dasanderekoek!) evengoed heerlijke bedden, een eigen badkamer, schone kamers en een eigen keuken EN een kleinbalkon EN gratis internet EN gratis ontbijt 's ochtends. Ik zegkomt u toch met z'n allen!!

Vanochtendging mijn wekker om 6.30, want ik werd erg vroeg opgehaald, lag ik me toch het eerste uur bijna te pitten in diebus, dat ging me toch niet gebeuren, wilde alles zien, horen, beleven, heb er tenslotte Australische dollars voor neergelegd. Na een bakkie weak latte ging het alweer een stuk beter en detrip zag er als volgt uit: De rit begon via Port Douglas, daarna eenZoo bezoeken,naar Mossman George, prachtig was het daar en ik heb gezwommen in een rivier, deguide(een soort Melissa Etheridge type, stoer en vertelde erg enthousiast over alles) zijverzekerde onsdat er geen krokodillen zouden zwemmen, want hetwater was er veel te koud voor hen....hhmm op goed geluk een duik genomen, want het weer was heerlijk, continu zon, wat ongelofelijk isin Cairns, want het is nog steeds regenseizoen in het Noorden....lucky bastard dus. Daarna zijn we gaan lunchen in een typisch Australische tent met burgers en broodjes in the middle of motherfucking nowhere haha! Vervolgens een cruise (klinkt interessanter dan het daadwerkelijk is) gemaakt over de Daintree river. Je zit in een boot en probeert krokodillen te zien, we hebben twee baby krokodillen gezien en 1 huge one....de skipper vertelde dat deze croc makkelijk uit het niets op de boot kan jumpen en dan iedereen opvreet en hij er niets tegen kan doen, hmmm leuk zo'n boottripje over de rivier! Het is me opgevallen dat ze je zoveel vertellen over aanvallen, mensen die zijn gedood etc dat je zo bang wordt en eigenlijk helemaal geen zin hebt om in een rainforest te wandelen met de kans op dit en dat, want je loopt daar dan met samen geknepen billen, nieechtprettighe! De bus weer ingehopt en op naar een zaakje waar ze vers ijs en shakes verkopen van hun eigen teelt vruchten mmmm heerlijk verse mangosap gedronken. In het rainforest leven natuurlijk ook erg veel spinnen, Melissa Etheridge vertelde dat veel soorten een gigantisch web spinnen (ze heeft het laten zien door het aan te raken, het is zoooo stevig niet normaal, was 1 van de giftigste spinnen) het vrouwtje is zo groot als een hand, maar was op pad thank god!! het mannetje zo klein als je vingertop (verschil moet er zijn) bewaakte het web. Op het moment dat deze twee zich gaan voortplanten, dan vreet het vrouwtje hem na de daad op haha! Wat een giller he, dat noem ik nog eens girlpower!

Op dit moment zit ik in m'n resort/hostel Jungle Village, prima niets mis mee, het is alleen zo dat je je zo afgezonderd voelt van de complete buitenwereld, er is hier geen telefoon bereik, het hostel is vrij uitgestorven en de mensen die er zijn, zijn of alcoholisten van het eiland, stoney maloneys uit Engeland of groepjes meiden die niet echt trek hebben om sociaal te doen of nu al in bed liggen. Ik voel me dus een beetje only the lonely, gelukkig is dat maar voor de avond, want morgen word ik alweer om 8 uur opgehaald voor een snorkeltrip @ the Great Barrier Reef, ja ja op de folder stond 'Where the Rainforest meets the Great Barrier Reef' dus ik ben benieuwd en heb er zin in!! Even m'n relaxte no sharks around mindset terugkrijgen en ik kan er weer tegenaan haha! Cape Trib vind ik voorderest wel een beetje duur en ze geven je niet alle volledige informatie. Je kunt namelijk net zo goed een dagtrip boeken en hier niet overnachten, want je doet precies hetzelfde, je hebt de dag er na namelijk een dag vrij om te doen wat je wil, alleen als je hier iets wil doen dan kost het geld, een hoop geld, beetje commerciele bastards dus! Het internet bijv is hier 9 dollar per uur, belachelijk en de prijzen van water, drankjes etc is bijna twee keer zo duur als elders, het principe monopolie begrijp ik, maar het moet wel leuk blijven natuurlijk.

Morgen dus snorkelen, dan twee nachtjes slapen in Cairns, de vluchten naar Melbourne waren namelijk op 9 en 10 maart enorm duur en op de 11e de helft van de prijs, dan maar even twee nachten in Cairns vertoeven en in mijn fijne hostel gaat dat echt wel lukken. Michael zie ik waarschijnlijk nog op dinsdag dus dat is ook leuk en dan zet ik koers richting m'n laatste twee weekjes alweer :-(( Op de 11e zie ik Karla in Melbourne dus dat vind ik te gek en dan trekken we gezellig vijf dagen met elkaar op.De verjaardag van Marie vieren we dan op donderdag en Wilde, Anthony(werkt toevallig deze week inMelbourne ipv Sydney ook gezellig) en anderebekende ga ik allemaal nog meeten, helemaal leuk dus!!

Marie belde me btw nog opvan de week met een geweldig nieuwtje, om geld in te zamelen voor de Bushfires inMelbourne vindt er een concert plaats op 14 maart, line-up: Kings ofLeon, Coldplay, Jack Johnson, Wolfmother etc etc, ik dacht dat ik gek werd, ik zag mezelf daar alhelemaal in m'n element staan, mooi initiatief natuurlijk en mensen hebben een fijne muziekavond.Afgelopen woensdag ging het in de voorverkoop,Marie zou kaarten regelen, want ik zag nog op de Whitsunday boot, helaas was allesbinnen notime uitverkocht....Nu maar op zoek naar wat kleinschalige concerten vanandere juweeltjes, want ze hebben hier wat goede artiesten rondlopen niemehrnormaal!

Over muziek gesproken mijn lieve zus heeft me erg aan het lachen gemaakt van de week, ze was zo schattig, ze smste of ik een bepaalde artiest kende en zo niet dan werd ze gek. Het is een soort kleine battle of ze het ooit een keer voor elkaar krijgt dat zij iets eerder kent dan ik. Justin Nozuka was het deze keer. Mijn reply was als volgt: 'Geen rethorische vragen stellen he. Album al 3 jr in m'n kast, concert bijgewoond en favo nrs zijn After tonight en I'm in peace. Wat denk je dat ze terug smste: 'Haha het zal wel nooit lukken! Love you! Ik denk dat het wel een keer gaat lukken, als je bijv met zo'n leip type als artiest Jannes komt aanzetten haha. I love you too!

Je zou het bijna niet geloven, maar ik heb het gevoel dat ik wat dingen vergeet om te vertellen.....haha (klinkt zelfs in mijn eigen oren geinig na zo'n lap tekst...)Ik hoor jullie denken, spoor jij wel?? haha

Cyou all in two weeks en tot die tijd geniet ik nog even van al het moois hier.

Marty van harte gefeliciteerd en papa alvast voor morgen: happy birthday lieverds!!

Love you all!

Liefs en kus Chanou

ps: Marjon ik kruip straks echt wel stiekem in die coole bus van jullie met m'n surfplank richting Wijk aan Zee hahahaha