Back to Reality....

For the last time (for now) vanuit Australia: Hi there all you lovely people,

Back to reality vanaf morgen.....maar voordat ik dat doe, nog even wegdromen bij al mijn mooie Australie momenten...

Save the best for last vind ik een mooi gezegde en dat geldt absoluut voor mijn snorkel ervaring @ The Great Barrier Reef waar ik nog steeds van aan het nagenieten ben.

Hennie schreef er al eerder iets over en het is waar!@ Cape Tribulation zie je iets bijzonders, iets samensmelten en dat is super om te zien: Rainforest meets the Great barrier reef: wow!! Ik heb dit ervaren toen ik een halve dag ging snorkelen met Ocean Safari: een absolute aanrader, het is een klein familiebedrijfje en als je geluk hebt dan gaat het schattige zoontje Bray van 4 jaar ook mee. Hij was gelijk mijn vriend, onze lievelingskleur is blauw en dat schept natuurlijk een band :-) Ik houd sowieso van kinderen, maar hij was enig en stelde allemaal geinige vragen 'wat vind jij van zo'n grote motor achter deze boot, wel cool he?' 'vind je het niet eng met alle vissen en hoe heet jij eigenlijk?' Te schattig!

Ik ben op een plek gaan snorkelen waar Steve Irwin vlakbij is attacked door een grote Stingray, dan denk je toch even aan zo'n vent als je daar in dat water ligt ' Look at this, this is AMAZING' haha. Rust in vrede Steve, amen!

Toen ik mijn koppie onder water stak kwam er een wereld tevoorschijn die ik niet eerder had gezien....wat een kleuren....wat bijzonder....wat een rijkdom....wat een verscheidenheid aanvissen....wat een grote...oh NEE het is een HAAI!!!!!!!! natuurlijk niet haha (dan had ik waarschijnlijk nu nog trillende jatjes gehad ;-)

Ik heb een paar uur gesnorkeld en heb een tijdje met een schildpad gezwommen die 90 jaar oud is, groter dan 2 meter en zijn linkerpoot was er af gebeten door een haai, zo bijzonder. Zo'n beest zwom heel relaxt steeds onder me en dan weer naast me, heel rustig (blijft toch een schildpad he) Het was eigenlijk even zo'n 'OH MYGOD ik zie Nadal en Federer moment en wil gillen, maar het mag en kan niet! maar dan toch ook eigenlijk wel weer een beetje heel erg anders, dus deze vergelijking is van lik me vessie;-) Dat ik deze twee heren wederom noem, komt waarschijnlijk omdat ik Indian Wells redelijk heb gevolgd en vanochtend opstond met 'Senk joe ferry matsj for efriting' als eerste op mijn netvlies.....

Alle gekheid op een stokje, snorkelen @ Great barrier reef moet je gedaan hebben en dan niet vanaf Cairns deze snorkel trip maken, want dan ga je niet zo ver Noordelijk en is het minder helder en zie je dus minder mooie dingen (nog meer argumenten nodig???

Hoe kleurrijk het onder water is, is niet normaal. De meest prachtige kleuren koraal, groot, klein, van die schelpen die open en dicht gaan (Cliv, hoe heten die?), stingraybluebottles vlakbij gezwommen, verschillende formaten schildpadden, ALLE soorten vissen, helder blauwe zeesterren, NEMO (leuk he Djazz en Boyd (of was jij al te oud hiervoor toen finding nemo uitkwam Boydie?) en waarschijnlijk vergeet ik nog tig andere soorten die indruk hebben gemaakt. Ik was ongelofelijk lucky met het weer, want de zon scheen stralend over het prachtige rif, ik vind die sparkeling zo mooi he....het was dus genieten geblazen and like I said, I saved the best for last!

Ik ben best een klein beetje zenuwachtig om weer 'back to reality' te gaan: werken, de filmwereld induiken, ervaring opdoen, al m'nideas gaan uitwerken voor filmpjes, kortommijn creativiteit moet weer uit zijn schulp komen...

Ik wil dat fijne gevoel dat Australie in mij naar boven heeft gehaald behouden. Mijn streven is dan ook om de ultieme Amsterdammer te worden met de Australische mentaliteit en levensvisie, oftewel no worries and life is lovely! hahaha en natuurlijk een hele stoere surfgriet te worden!

Om de cirkel helemaal rond te maken gooi ik nog wat liedjes tegen mooie momenten aan:

* Cruisin' around met Kim en Astrid: Kings of Leon 'Use Somebody' http://www.youtube.com/watch?v=JCZfJ5ai07U

* Australian Open: Pointer Sisters 'I'm so excited' http://www.youtube.com/watch?v=w-DcNPFWhbk

* Mijn tijd in Byron Bay: Empire of the sun 'Walking on a dream' http://www.youtube.com/watch?v=zmM2RwlxGt0

* Meeting Arnaldo: John Butler 'Seeing Angels' http://www.youtube.com/watch?v=G9NSMtXzkoIand ofcourse Eric Hutchinson 'rock & roll' en John Mayer met Your body is a wonderland ;-))))

* Snorkel trip @ great barrier reef: http://www.youtube.com/watch?v=kDfNmByREDM

* Having fun met Karla: Vette Freddy (geinig hoor mama) met Ray Ray: http://www.youtube.com/watch?v=CnUAYXrde4E

* Het happy Australie gevoel: Sneaky Sound System 'Pictures' http://www.youtube.com/watch?v=UORMYeluHEw

* Feeling right now: John Mayer 'Clarity' http://www.youtube.com/watch?v=fTemo3n61YE

* Een passende afsluiting van onze eigen gezellige Jan: http://www.youtube.com/watch?v=LQtIQESGx50&feature=related(de tekst is niet altijd toepasselijk, maar daar moet je maar even door heen kijken hoor)

Ik kijk terug op een reiswaarin ik een te gekke tijd heb gehad met drie schatten (Kim, Marty, Astrid) Australian Open een verslavend effect op me heeft gehad, ik bijnaaaaa in de billen van Nadal heb gebeten ;-) Het was een leerzame, inspirerende reis waarin ik hele bijzondere mensen heb ontmoet, dingenheb gezien die ik nooit voor mogelijk hield ze ooit te zien, zo ontzettendmooi in real life!Kortom I'm thankfull...

Australie zit in m'n hart en ik heb zo'n gevoel dat ik hier nog weleens terug kom....

Tot over een aantal uurtjes....

Love & Liefs,

Chanou

Loving my last 2 weeks @ Melbourne

Bonjour bonjour lieve mensen,

nog maar vijf dagen en dan ben ik weer in lovely Amsterdam (ik neem mijn favo woord echt wel mee) Dit zal waarschijnlijk mijn 1 na laatste blog zijn vanuit Australie. Mijn laatste genaamd 'Back to reality'houd ik nog even in de pocket tot maandag...

De laatste keer verbleef ik in een accomodatie waar ik me niet helemaal top voelde in Cape Tribulation, maar nu ben ik toch ergens beland in een heel groot gasthuis waar de sfeer het beste is te omschrijven als 'thuis, oma gevoel, warm en gezellig'. Hoe komt ze daar nu weer terecht hoor ik jullie denken?? Nou het ging als volgt...

Sweet Karla kwam net als ik op woe 11 maart aan in Melbourne (waar het overigens koud als de kolere is geweest de afgelopen week met regen, regen en nog eens regen plus wind!dus het voelde een beetje alsof het universum mij alvast wilde voorbereiden op Amsterdam, ik heb net de voorspelling gecheckt 5 a 7 graden de hele f*cking eerste week dat ik thuis ben, wow lovely;-) Ok back to Karla, zij zou accomodatie regelen voor de 5 dagen dat we met elkaar zouden doorbrengen, helemaal gezellig. Nu dacht ze een hostel te hebben geboekt genaamd 'St.Kilda Beach House' dus zij met haar tassen (kind kwam vijf dagen had 3 tassen bij zich, de perfecte match haha) ParkStreet aflopen, maar helemaal geen enkel zicht op Beach House, nog maar eens het hostel bellen dan, er wordt opgenomen met St.Arnaud (what's in a name ;-) huh Karla bleek de telefoonnrs van 2 accomodaties te hebben verwisseld en kwam dus terecht in een op het eerste gezicht oud nonnenhuis, maar niets bleek minder waar: tientallen kamers, overal tierelantijntjes (geen idee hoe je dat woord in godsnaam schrijft) bloemenprints, een fijne sfeeren schoon, schoon, schoon, dus Karla was eindelijk weer happy (nadat ze haar vlucht vanuit Sydney tot op 2 minuten bijna had gemist, de deur van het vliegtuig was al dicht, het arme kind heeft een uur huilend in de verkeerde vertrekhal lopen rennen en niemand kon haar verstaan, omdat ze zo aan het huilen was)

Maar goed, het feit dat we in St. Arnaud Guest House terecht zijn gekomen is dus het lot en wat voor een lot, het is hier heerlijk! Ik heb al mijn nachten hier geboekt en het voelt bijna alsof ik hier woon. De eigenaar, zijn vrouw en zoon zijn super aardig. Er is hierdagelijks gratis ontbijt, 's avonds gratis pasta, iedere dag schone handdoeken, een dekbed plus hoes met een lief bloemenprintje (trust me als je shitty hostels bent gewend met alleen een laken dan is dit heaven!), tv plus koelkast op de kamer, de keuken wordt 3x per dag schoongemaakt, dus je kan bijna van het aanrecht eten EN last but not least 24/7 onbeperkt thee en koffie en nog een lekkere theesmaak ook voor deze theeleut uit Nederland, kortom wat wil ik nog meer oh ja en ik slaap ook nog eens in een mix-dorm voor 6 personen, waarvan er 3 mannen zijn, maar ik kan ze beter omschrijven als heren, netjes, schoon en het snurkgehalte blijft ook binnen de perken haha.

Mix-dorms kunnen dus best heel verfrissend zijn (en als ze nu ook nog eens de uitstraling zouden hebben van Johnny (Depp natuurlijk, niet de Mol ik ben niet gek) Brad (do I need to say more) dan voelde ik me helemaal een prinses.... helaas de 1 is een kale man die geen woord zegt (nee hij is niet doof) en alleen maar boeken leest, dan hebben we de hele irritante Italiaan DaniElle (ik moet de E zo uitspreken) ook deze man houdt er van om al: ik zeg AL zijn woorden in te slikken en met een dubbele versnelling uit te spreken, dus als hij een gesprekje aangaat (ik noem hem overigens Luigi van het computer spelletje weet je nog Kim van vroeger, serieus hij lijkt er op haha) dan voel ik direct al een hoofdpijn opkomen. Vervolgens hebben we de Duitse Michael die overigens de eerste Duitse persoon is met een perfecte TH uitspraak, dat compliment heb ik hem ook even gemaakt, dat vond hij zo cool, dus daar kwam ik ook niet meer van af qua gesprekken hahaha! Overigens is DaniElle sinds gisteren flink gaan snurken, dus ik ben 's nachts meerdere malen met m'n ringetjes op zijn ijzeren bed aan het tikken (hij zei zelf dat ik geluid moest maken als hij zou snurken) Vandaag vertelde de Duitse Michael dat hij zich rot was geschrokken van het geluid (hij slaapt onder snurkie) Sindsdien praat niemand meer tegen me...geintje!

Het hostel, pardon het gasthuis, bevindt zich in South Yarra dat is een redelijk rijk gedeelte van Melbourne, vlakbij Toorak en Chapelstreet en als ik hier naar mijn eigen trammetjes 8 of 16 loop (waarom ik deze nummers noem geen idee) dan passeer ik iedere 5 meter een persoon met een outfit dat waarschijnlijk mijn hele Paradiso maandsalaris is (verschil moet er wezen he, ik zie tenminste concerten ;-) 100 meter van mijn accomodatie ligt een soort Vondelpark, maar dan andersmet prachtige bomen (Botanical Gardens) de joggers vliegen je om de oren en de zakenmensen lopen hier in hun pauze even snel met hun blote voetjes in het gras (dat lieg ik eigenlijk, heb van de week Pretty Woman gezien en daar doet Richard Gere dat als zakenman hahaha)

Mijn dagen in Melbourne vul ik met weak lattes drinken, winkeletalages bekijken (kan & mag echt niets meer kopen) de laatste twee dagen is het zonnetje gelukkig weer aanwezig dus lig ik heerlijk op het strand mijn bruine tint weer terug te krijgen, want door het klote weer van de eerste week, leek het net alsof ik linearecta uit een melkfles was komen wandelen (natuurlijk erg overdreven). Ik wandel veel door de stad en de ongelofelijk mooie parken (er zijn er hier ontzettend veel), mijn hostel heeft een gezellige tv-ruimte dus kijk af en toe films en series(Aussies zijn ook gek op Grey's Anatomy thank god). Kortom ik ben heel relaxed aan het genieten van mijn laatste dagen in Melbourne...

De tijd met Karla was erg gezellig, we hebben veel gelachen,zijnop een middag door heel Melbourne met eengratis city tour tram gesjeesd, een Aboriginal Art Centre bezocht (erg indrukwekkend), het super koud gehad, in 2 uur 3 verschillende bioscopen van binnen gezien en iedere keer de tijden door elkaar gehaald: conclusie geen enkele m*therf*cking film gezien die dag(ja ja deMF George Bushgrap hebben we natuurlijk meerdere keren gemaakt saampies) Kortom we hebben veel lol gehad, hoewel als je vijf dagen non-stop met elkaar optrekt ook wel af en toe denkt, wat is dat eigenlijk een hele irritante eigenschap zeg en dat zal zij ongetwijfeld ook bij mij hebben gedacht haha) We hebbenzelfs twee nachten gratis in een huis geslapen waarvan we beide de eigenaar nog nooit hadden ontmoet. Dat is natuurlijk alleen maar weer mogelijk in het fantastische Australie (wat een vertrouwen hebben die mensen hier) Het ging als volgt: Karla verbleef in Sydney bij een vriendin van haar zus, haar huisgenoot haar ouders wonen in een super deluxe woonwijk Avoca drive (wow drive dat klinkt al veelbelovend) haar ouders kwamen een weekendje overvliegen naar Sydney dus wij konden daar 2 nachten doorbrengen. Helemaal te gek natuurlijk. De trip er naartoe was al te hilarisch, het feit dat ik niet altijd dol ben op de ochtend plus het feit dat Karla nogal laks is en ongeorganiseerd op zoek gaat naar onze nieuwe accomodatie, maar BIJNA zeker weet waar we naartoe gaan (not) zorgden ervoor dat ik nogal chagrijnig met al m'n 100 tassen in 3 verschillende trams moest stappen. Ze wist ongeveer hoe we moesten lopen en welke trams we moesten hebben, ik wilde het graag allemaal goed uitgestippeld hebben, maar ik moest haar gewoon geloven, ok fine prima so I did. Eenmaal ergens in de buurt te zijn uitgestapt liepen we, liepen we en liepen we....we passeerden een paar ware villa's dus mijn mood sloeg al een beetje om (ik zag mezelf al in een heerlijk bubbelbad jacuzzi wellicht in de tuin liggen) Ja hoor daar was het Avoca Drive, het eerste huis was te mooi, het tweede nog mooier en het derde beautiful!! Het vierde huis leek wel op instorten overal troep in de tuin en een schilder heeft zijn gezicht hier zeker 20 jaar niet laten zien! Jullie raden natuurlijk al dat DIT ons adres was. Oh oh ik kon wel in m'n broek pissen van het lachen, inwendig natuurlijk Karla vond het super, want vergeleken met hostels was dit nog steeds top!

De sleutel lag verstopt onder een steen. We hebben geloof ik alle stenen in de tuin opgetild, maar geen sleutel te bekennen en ik moest plassen (dan maar in de tuin, wellicht groeit er nog een plantje dan ;-) ofcourse not! Uiteindelijk zag ik iets glinsteren onder 1 steen, de sleutel was bijna onder de aarde verstopt. Wij naar binnen, zo gek het voelde een beetje als inbreken, hoewel ik natuurlijk niet weet hoe dat voelt hahaha. Het was een lief, druk, rommelig oud krakend huis, maar wel schoon! Een goede speakerset waar we onze Ipod aan konden hangen (altijd heerlijk) en een te fijne douche (kwam in de buurt van de stortdouche van The Marque in Sydney). We hebben het hier 2 dagen top gehad, toen we aankwamen lag er zelfs een briefje met 'make yourself at home en zelfgemaakte vijgenjam', is toch bijzonder!!!

Na twee dagen een flesje wijn, chocolade plus een lief kaartje achter te hebben gelaten waren we weer een bijzondere, gastvrije ervaring rijker!

Karla en ik hebben ook nog de verjaardag gevierd van Marie (je weet wel de Duitse meid met elke dag 4 moodswings, ze gaat ook eerder naar huis dan gepland. Zo zonde, ik heb het gevoel dat zij maar voor 10 % echt heeft genoten van haar trip, hoe is het mogelijk, ik heb ook moodswings, maar die duren hier minuten ipv dagen, vanwege het feit dat Australie zo geweldig & inspirerend is!! De verjaardag van Marie: een etentje in Lygon street, dat is Little Italy met een geweldige sfeer en heerlijke eettentjes. Ze had gereserveerd bij MercaDante (een echte aanrader!!) heerlijk en goedkoop. Een jarige wordt helemaal in de watten gelegd met geintjes & heerlijkheden. Nepspinnen op je schouder en op je bord, een truc met borden gooien waarvan het bord dat daadwerkelijk wordt gegooid van plastic is, een toetje met vuurwerk, kortom erg leuk. Ik ben vandaag een te lekkere pasta gaan halen for take away en kreeg garlic bread en een toetje gratis van die geinige kerel met z'n trucs, hoe lief is dat! Het toetje heb ik opgepeuzeld met mijn Duitse roomie en nu zitten we Indian Wells te kijken (hoewel ik ben aan het typen en hoor in de background wat de stand is, hij is ook helemaal tennisgek dus ik heb hem natuurlijk/uiteraard/obviously de oren van z'n kop geluld overde Australian Open. Waar ik overigens ontzettende heimwee naar heb nu ik hier in Melbourne ben (WAT een toptijd hebben we daar gehad he Kim, Marty en As)

De stad leeft toch een stuk meer als het toernooi bezig is, het zorgde voor een bepaalde sprankeling over de stad en nu kun je dat verschil echt goed zien. Het zonnetje hielp overigens in die tijd natuurlijk ook erg, maar ook vandaag en morgen is het weer fantastisch tussen de 25-30 graden vol op zon! Dan krijg ik zondag weer een plensbui op m'n kanussie en onweer en dan maandag nog wat zonnestraaltjes, maar wel 18 graden.

Vandaag heb ik Michael (de jongen van de Whitsunday boottrip) een kleine, inimini tour door Melbourne gegeven. Hij had een stop-over van een paar uur dus dat was even gezellig. Heb ik overgens verteld dat Michael een nerd is in een knappe verpakking?? Ik geloof het niet he...Nou deze ontzettend knappe gozer weet niets, maar dan ook niets van sport(helden) en muziek. Zijn interessegebied blijft haken bij politiek, wetenschap en geschiedenis. Oh my bloody god...hoe ik daar achter kwam?? Ik ging op de Whitsunday trip bekende types imiteren met een accent en dan moest hij het raden. Nou ik begon met het ontzettendleuke hapje dat dit jaar AO won met een enorm Spaans accent: ' WellIjust wanted to saythank you, thank you very much, this was a great tournament and Roger will always be a great champion, thank you, thank you very much!' Michael keek me aan alsof ik zojuist een overheerlijke Tunesische sandwich had besteld met extra friet, salade en niet zo pittig MUCH HAR hahaha in het Arabisch, een taal die hij niet spreekt, maar nee hoor ik deed gewoon schattige Rafa na....na een aantal hints te hebben gegeven 'Spaans, nr 1 van de wereld en tennist!!' wist hij het nog niet, hij had nog nooit van Rafael gehoord!!! Whatttttttttt ik vroeg of hij onder een steen heeft geleefd de afgelopen 6 jaar, maar nee hoor zelfs Roger Federer kende hij vaag van naam. Mi gaddo mi gaddo wat had ik een gebroken hart. Vervolgens kan het natuurlijk voorkomen dat mensen niet alles weten over muziek, maar er wel in geinteresseerd zijn. Je hebt daarin degredaties, mijn zus is aardig aan het klimmen (hoewel dat leipe youtube filmpje Kim, ik hoop toch serieus dat je dat nummer niet goed vindt, want dan ben je zojuist weer even 10 trede naar benedengesdiedemdieterd schatteboutje hahaha), maar Michael, de schat, reageerde op mijn opmerking als we ergens een nr van Coldplay hoorden en ik zei ' Oh I love Coldplay etc etc' met een blik alsof ik weer m'n Arabische voca uit de kast haalde....nou nou nou geen Coldplay. De schat zei vandaag tegen me dat hij een nummer goed vond dat hij hoorde iets van King Lion en iets met sex haha, ' yes Kings of Leon sings the song Sex is on fire' hahaha wat een giller he. Ik durfde hem niet te vragen of hij Madonna en Michael Jackson wel kent, want ik was bang voor het antwoord (dan zou ik zijn weggerend haha) Hij zegt dat hij zich vaak ongemakkelijk voelt in gezelschap wanneer mensen praten over muziek, dus ik ga hem nu een hele lange lijst met artiesten plus liedjes mailen, een soort muziek spoedcursus voor de nerd ;-) a gosss. Wel een schat van een jongen hoor!

Van de ene schat, naar de andere Anthony. De jongen waarmee ik de halve- en finale van de Aus Open heb gekeken in Sydney was voor werk in Melbourne. Van de week heeft hij me mee uit eten genomen, ook erg met hem gelachen, totdat hijeen soort nervous break-down kreeg, dus moeder Theresa was weer even tevoorschijn gekomen om hem gerust te stellen. Hij vroeg waarom ik geen psychologie ben gaan studeren haha. Waar ik sowieso achter ben gekomen op deze trip is dat er echt veel mensen en dan voornamelijk jongens zo onzeker zijn, maar gewoon op het eerste gezicht een act neerzetten waarin ze zoooo stoer en zelfverzekerd zijn. Tuurlijk blijkt iedereen minder zeker van zichzelf nadat je elkaar beter kent, maar compleet 180 graden omdraaien my god?!

Er zit hier trouwens een hele gezellige huisgenoot ook in de huiskamer waar de computers staan die Hayden heet (leuke naam btw) Hij is aan het zappen op de tv en ik hoor op de achtergrond een of andere reclame dat een 'love doctor' de naam van je toekomstige kind kan voorspellen als je de naam van jezelf en je partner smst (moet toch niet gekker worden) zegt hij heel droog 'Well they still wouldn't come up with your name or mine!' hahaha geinig he.

Helaas komen wat extra foto's van mijn laatste weken vanuit Nederland, want op deze computers kun je helaas niets opslaan (het enige stomme van dit hostel/guest house).

Aankomend weekend ga ik heerlijk naar het strand, de Victoria Market afstruinen naar koopies, genieten van Live music @ Fitzroy street in St.Kilda, dan voornamelijk Prince of Wales en my all time favourite place The Espy aka the Esplanada Hotel. Helemaal te gek, wat een goede sfeer hangt daar. Afgelopen vrijdag en zondag heb ik daar gedanst met Karla en op zondag kwam Marietje ook nog mee (hoewel ook zij zich niet top voelde, want een dag na haar verjaardag dumpte de jongen waarvoor ze naar Melbourne was gekomen, zo gek ik heb nog hele verliefde foto's van een dag voordat hij zei dat hij haar zag als een vriendin en nothing more. Nu na een paar dagen blijkt hij al z'n woorden weer in te hebben geslikt. Mijn god mannen....) maar goed Marietje had soms dus even een verdrietig moment, maar was over het algemeen prima gezelschap. Karla en ik daarentegen dansten en zongen onze longen uit ons lijf, want wat een goede bands traden er op. Allemaal covers, funk, soul, oldies: heerlijk!! Beide bands treden iedere zondag op @ the Espy (ja As ik blijf afkorten haha) en wie staat daar op tijd vooraan?? ik natuurlijk! Gisteren kreeg ik nog bijna de avond van m'n leven, wantttttt ik heb hier de Nieuw-Zeelandse band 'Fat Freddy's Drop' ontdekt, bestaan al een tijdje, maar een heerlijke sound. Check hun nummer 'Ray Ray' op youtube then you'll know what I mean!! Zegt Anthony toch heel droog als ik vertel over deze groep tijdens het eten van de week dat een collega van hem vroeg of hij naar hun concert wilde in Melbourne. In Melbourne??? Ik heb hun concertagenda nog gecheckt die week, my god daar moet ik toch bij zijn!!! Helaas totally sold out....ze traden gisteren op in Palace Theater een soort Paradiso, dus daar baal ik wel een beetje van. Nu maar hopen dat ze snel naar Amsterdam komen, dan komen alle Australie gevoelens en images zeker weer naar boven!!!!

Als we het toch over muziek hebben, de artiesten die absoluut iets aan mijn Australie trip hebben toegevoegd zijn Sneaky Sound System (pictures), Fat Freddy's Drop (Ray Ray), John Butler Trio (Used to get high, Seeing Angels, Better than) Empire of the Sun (Walking on a dream en hun nieuwste hit don't know the name) bijna alle nrs van Kings of Leon! Pearl Jam (Black) en my one and only John Mayer (want deze man is op de meest rare plekken hier opgedoken, de kleinste koffietentjes, op straat, in een winkel, geweldig!! Ik hoorde dat het over is met Jennifer....wow me happy, als hij toch ooit een keertje in Paradiso komt optreden dan begrijpen jullie natuurlijk wel dat ik ineens 20 nieuwe theedoeken nodig heb backstage en waarschijnlijk een hartmonitor hahaha!

Nou ik draaf weer lekker door met m'n muziek tis maar goed dat ik volgende week weer aan het werk ben, dolle muziekdries!

Oh oh wat ga ik het hier missen.Ik heb echt de tijd van m'n leven, ik kan het blijven zeggen, wat ben ik verliefd op Australie EN hettaaltje, het accentdat uit de mond van zo'n heerlijke surfdude komt (dat moeten ze gaan recorden en verkopen hahaha).

Ik denk dat ik ook nog een lijstje maak met aanraders qua hostels en dingen om te doen/bezoeken voor de aankomende Australie bezoekers (I hate you all already ;-) haha) en dingen waar je rekening mee moet houden. Bijv met het feit dat je geen slaapzak moet meenemen. Overal zijn lakens en als je bijv gaat kamperen @ Fraser Island dan moet je geweoon een cheap kopen en weggooien er na, want bedbugs and sandbugs love your sleeping bag and you don't!! Gelukkig heb ik hier geen last van gehad. Ik wil nu het liefste al allerlei tips opschrijven....nou een paar dan voor Melbourne: Eten @ Rococo in Acland Street, Fringe and Vineyard voor borrels en live-muziek (natuurlijk the Espy op zondag niet vergeten!!) en shoppen @ de winkel Supre (goedkoop en heeeeel cool). Voor vragen en opmerkingen mail naar....hahaha

Het wordt tijd dat ik eens mijn bed in duik, morgen een leuke dag voor de boeg!

Het is zo fijn om te merken dat ik zin heb om dingen weer op te pakken in Amsterdam, gisteren ben ik zelfs al even gaan neuzen naar filmjobs (I know gek kind) en toen merkte ik al aardig enthousiast te worden, dusdasmooi! Over een nieuwe mooie reis nadenken staat ook zeker op m'n verlanglijstje. Eerst maar weer even wat geld verdienen.....

Love you all en tot over een klein weekje....

Liefs en kus Chanou

Amazing Whitsundays en ander moois

Hi lieve mensen uit het koude kikkerland,

wat gaat de tijd toch snel, over minder dan drie weken kan ik jullie weer huggen, in een deuk liggen met elkaar, op kraamvisite komen, oftewel 100 en 1 leuke dingen doen: ondanks dat ik zoooo ontzettend verliefd ben op Australie, seeing you all again: daar heb ik zin an!! Maar er overheerst een gevoel dat ik jullie toch liever naar lovely Australia had gehaald....

Allereerst wil ik even zeggen dat ik het geweldig vind om zoveel leuke reacties van iedereen te krijgen en ben blij dat we hier te maken hebben met een win win situatie....uitleg?? Nou ik vind het enig om te schrijven, jullie zijn mijn trouwe, fijne, enthousiaste lezers en krijgen tijdens het lezen heimwee naar Australie: hoe te gek is dat!!(of jullie er nu zijn geweest of niet, ben blij dat ik mijn enthousiasmeen geboren liefde voor Australie kan overbrengen via het medium internet, ik denk alleen dat bijv Houtsma keukens niet echt blij is met mijn blog, aangezien ze een aankoop van de familie Dammen mislopen haha)Daarnaast vind ik het weer leuk om alle reacties te lezen zo ver weg over zee...dus eigenlijk een win-win-win situatie....

Ok genoeg slap geouwehoer....Hennie je slaat de spijker op z'n kop en ik begrijp waarom je zo lyrisch bent, want ik ben net zo lyrisch als jij! Je verwoordt alles perfect, Australie zit absolutely!!in m'n systeem, de Australische 'no worries' mentaliteiten het voor 300 % genieten van al het moois om je heenis in mij gekropen. Ik heb me echt op zoveel momenten bevoorrecht gevoeld dat ik omringd ben door zoveel moois op het gebied van natuur, dieren, warme pure mensen, heerlijke zonnestralen en cute Brazilianen die op m'n pad komen (sorry can't help it) haha. Daarnaastheb ik ook wel het gevoel dat wat Ester zegt (leuk dat je mijn blog ook leest Es (en Mariel en collega's van Kim en zo kan ik nog wel even doorgaan wat ik van Kim heb begrepen, echt leuk!)enFYI Ester vanaf 27 maartben ik alweer aan die arbeit @ Paradiso :-( waar is, dingen gebeuren met een reden en ik geloof absoluut in destiny... Australie heeft een positieve, helende werking voor mensen die te veel in de nacht werken, een behaald diploma willen vieren, het geweldig vinden om te zeggen dat ze eindelijk!! in Australie zijn geweest en vanaf eind maart iedereen de oren van hun kop zal gaan lullen hoe mooi Australie wel niet is, willen ontdekken of ze reizigersbloed in zich hebben en de mooiste uitzichten willen aanschouwen met een leuk diertje in een boom naast zich, een zonnestraal, liggend op een surfboarden met een beeldige Frangipani bloem in hun haar.....laten alle bovengenoemde dingen nu net (heel toevallig) allemaal betrekking hebben op mijn leventje :-)))

Ok then waar was ik gebleven, volgens mij heb ik jullie achter gelaten met de 'goodbye Byron Bay and hello Whitsundays' story, dus vanaf het momentdat ik de bus in ben gestapt in Byron I will continue my story.... Na een hele leuke laatste avond te hebben gehad met wijntjes, dansen en gezelligheid met Karla en Yoram (Ned jongen uit Leiden, de boef uit m'n vorige verhaal) ging mijn wekker na een paar uurtjes slaap alweer veeeeel te vroeg. Ondanks dat ik de tijden die Kim, As en ik hanteerden tijdens onze trip (remember girls 5.30 uur was ons toppunt) niet zal gaan evenaren (thank god, het blijft natuurlijk holiday he mensen) zat ik met m'n slaapkoppie in de Greyhound. Dit is echt een topsysteem, online je trip boeken, een hostel regelen, vervolgens word je met al je spullen opgehaald door bijna ieder hostel, dus je hoeft eigenlijk niet echt heel veel te slepen met je spullen. Kijk enals je zoals ik Chanou aka Ali Baba en de 10.000 tassen reist dan is dat dus top!

Ik kon een paar uur later ook een bus nemen, maar ik zou dan 1,5 uur hebben om van Brisbane eindpunt naar Domestic airport te komen en piet paniek in mij dacht ' straks krijgt de Greyhound een lekke band etc etc' dus speelde ik op safe....nou iets te SAFE, want het resulteerde in uren hangen op het vliegveld en een veel te groot slaaptekort....toen ik de Australische story had gekocht om alle jurken van de Oscars even te aanschouwen (en natuurlijk mijn John Mayer even te bewonderen) kwam er een wat oudere dame vragen of ze bij me mocht komen zitten, natuurlijk! Dit was een enige, lieve, warme vrouw. Het kon een zus van oma Corina zijn qua uiterlijk en hoe ze sprak, ik heb een foto van haar gemaakt. Het bizarre was dat ze net zo lang samen was als opa en oma met haar man en hij 1 maand voor opa is overleden.Wellicht zitten beide heren wel in een mooi hiernamaals een kaartjete leggen en komen we elkaar allemaal weer ergens tegen ...dat zou toch iets moois zijn... We hebben fijn gesproken over hoe je moet genieten in het leven van elkaar en hoe waardevol het is als je nog kan genieten van oma's en opa's. Dat uitgerekend deze vrouw dan weer aan mijn tafeltje komt zitten vind ik bijzonder!

Op naar het vliegveld nabij Airlie Beach, Prosperpine. Nou nou nou, ik heb nog nooit zoiets meegemaakt. Ik denk dat een wachtkamer bij de dokter nog groter is dan dit vliegveld haha, de bagage werd op een soort parkeerterreintje gereden en dan gingen alle passagiers als aasgieren hun tas van de karretjes aftrekken, ik stond het te aanschouwen en heb zo gelachen. Dan zijn er 4 busmaatschappijen die iedereen naar Airlie Beach en omstreken rijden, geweldig denk je dan, ik word lekker afgezet voor m'n hostel, uiteraard tegen een kleine betaling. Nou ik zat bij een chauffeur in de auto van de Josti band (met alle respect) de schat kon nog net lopen, maar ik geloof dat zijn voet niet helemaal goed van het gaspedaal afkwam, met als gevolg dat deze als een debiel alle bochten inreed, ging inhalen en bijna de auto ervoor raakte, heel netjes een Bluetooth app in z'n oor had, maar tegelijkertijd op een andere mobiele telefoon werd gebeld die hij ongeneerd aannam en de toetsen bediende zonder nog even op de weg te letten en wat helemaal erg was ik zat VOOR IN!!!! Mevr Lammertse (haha in mezelf moet ik nu erg lachen, toen ik jonger was date ik een jongen die Pieter heette en hij sprak altijd in de derde vorm:afknapper!! Pietje gaat slapen, want Pietje is moe! Nou dan heb je toch al gegeten en gedronken....maar dat terzijde. Doordat ik zo onder de indruk was van deze man zijn rijkunsten vergat ik helemaal te betalen, dus nu kreeg hij bijna een hartverzakking dat hij 15 dollar zou mislopen, dus we stonden quite!! haha

Airlie Beach is een schattig klein gehucht bekend als vertrekpunt voor alle Whitsunday boottochten. Ik had me van tevoren even goed laten informeren welke hostels bekend stonden om hun hygiene of beter gezegd een gebrek aan....Magnums en Beaches zien er beide cool uit, een soort nachtclub achtig iets (ik blijf het zeggen, uitgaan is hier op een heel ander level, meer kroegachtig wat natuurlijk ook heel gezellig kan zijn) onder deze hostels, dus als je komt om te slapen zou ik hier niet naartoe gaan. Daarnaast gingen er geruchten dat hier veel bedbugs gevallen zijn gespot, hhhmmm niet echt zin in 80 bedbugbites (zoals Kathrin remember) dus ik verbleef @ YHA Airlie Beach, een enorme aanrader: prima kamers, ruim, fijne bedden, lockers, eigen badkamer en een balkon, dus een soort hotelletje ( je standaarden als backpacker worden heel anders als je de ene keer shitty hostels tegenkomt en dan weer zo eentje als deze). Een leuk gegeven was ook 1 van mijn roomies Anja, een Nederlandse schat van een vrouw, stoer type, rijdt motor en runt een wijkcentrum in Amstelveen. We raakten aan de praat over oudere mensen en mijn passie voor film, ik vertelde haar over mijn ideeen (puntjes even er bij bedenken) en ze was erg enthousiast. Een van mijn ideas is (zoals sommigen van jullie al weten) om portretten van oudere mensen te maken in de vorm van een filmpje rond 15 minuten, heerlijk voor deze mensen om in het zonnetje gezet te worden en fijn voor het nageslacht om als het ware iets tastbaars van geliefden te hebben. Anja heeft het voorgevoel dat we nog weleens wat voor elkaar kunnen betekenen en dat gevoel heb ik eigenlijk ook wel, dus who knows....

Back to mijn boot genaamd de Mandrake, dezezou om 13 uur vertrekken, aanwezig @ 12.30 uur. Prima, ik was ruim op tijd en zag een hele grote groep mensen zitten, dan ben je toch benieuwd wie er allemaal op jouw boot zitten....na iedereen een beetje geobserveerd te hebben en wat te hebben gesproken met een Engels stel waarvan hij absoluut Gordon is en zij wellicht de ene zus van Lois Lane, dus met andere woorden: komt u allen toch gewoon uit de kast, nothing wrong with that. Als zij gelukkig zijn, prima, maarik denk dat een blinde kip nog kon zien dat het woord passie en aantrekkingskrachtniet in hun voca voorkomt.... Bijna 13 uur, nog steeds niemand van het Mandrake personeel gezien, hhmm de boot zal toch wel varen vandaag...allerlei gedachten zoals het 'Smelly boat' avontuur van Kim en Martijn destijds gingen door mijn hoofd, maar zowaar om maar liefst 13.35 uur kwam er een blond grietje aanlopen, zette haar smile op en begon op een toon zoals mensen tegen kleine dieren en baby's praten....te babbelen! (Ik vond het een beetje irritant, aangezien de lieve, gekke Jesse van Wicked travel vertelde dat ik rond 17 uur op woe terug zouvaren, dus ruim 2,5 dag, maar niet heus. Het was f*cking 11 uur 's ochtends, dus het feit dat we nu zeker een uur later zouden vertrekken, voelde toch een beetje als een rip in je porto....maar ik ben in Australia, dus....no worries!! haha

Maar liefst 15 mensen zetten koers richting de boot. Eenmaal aangekomen werden we verwelkomd door onze skipper Kiran een hele drukke, geinige gozer, afkomstig uit Malaysia, 30 jaar, helemaal muziekgek, houdt van gek doen en gezelligheid, danst de hele dag en klikte voor geen enkele, ik zeg geen enkele meter met die blonde troela die echt iets aan haar stemgeluid moet doen!

Je hebt natuurlijk altijd eerste indrukken van mensen en degene die me gelijk opviel was Michael, 25 jaar, woont 10 minuten bij de Ned grens vandaan, lieve knappe kop en wederom Duits (ik weet niet wat het is, ik blijf ze aantrekken) ik heb hem erg aan het lachen gemaakt met mijn eerste aandachttrekpoging, omdat ik dacht dat ik met hem wel zou klikken. Hij zette zijn tas op de boot toen ik daar zat dus ik deed net of hij half mijn voet brak, ik vond het zelf erg grappig, de schat kreeg bijna een hartverzakking, maar sindsdien zijn we met elkaar opgetrokken en hebben ontzettend gelachen. Ik heb allerlei dingen in het Nederlands gezegd wat hij hilarisch vond en ik zei dat die Duitsers echt wat aan hun 'th' uitspraak moeten doen, want dat kan natuurlijk zo niet langer....hij lachen en said ' I totally agree ' Ik was ook helemaal op dreef, want ik ging grappen vertellen als ' ik heb m'n voet ooit eens gebroken, toen ik op het strand liep en ineens een kuil viel, je weet wel de kuilen die Duitsers altijd graven op het strand en vervolgens niet dichtmaken voor de volgende bezoeker, dus misschien was jij het wel Michael. Alle stereotypen van onze beide culturen werden naar boven gehaald en dat was erg geinig.

We werden geinformeerd over het feit dat we daadwerkelijk maar liefst 30 sec per dag konden douchen (door de kraan van de keuken 2 meter door de boot te halen en daar de koude straal 30 sec op je te voelen: hhhmm heerlijk!! dat werd dus poedelen de komende twee dagen. De folder van Mandrake met ' hot, clean shower' ging dus niet echt op, wellicht 20 jaar geleden....er waren 2 kleine wc'tjes, ik zeg klein, ik zeg Peter Beense zou nog niet in vier van deze toiletten passen!! De blonde griet heet Zoe en zegt dat wij niets in de wc's moeten gooien wat er niet hoort, want dan moet zij het ontstoppen en ze maakt ook het eten: nou nou nou wat een lekkere binnenkomers allemaal. Het is heel gek, maar zoals ik het nu opschrijf zou je denken dat ik het helemaal niet naar m'n zin heb gehad, maar ik heb het me toch GEWELDIG gehad!!! Als je aan het zeilen bent (overigens de eerste keer in m'n leven) dan vertoef je gewoon in een hele andere wereld en trek je fijne comfortabele kleding aan, boeit het niet dat je haar aanvoelt als touw door het zeewater, lig je lekker te zonnen op het dek, spring je honderd keer in de zee (helaas in je stingersuite tegen de giftige, ik zeg ze doden je binnen 15 minuten! kwallen) maar zelfs deze gegevens vergeet je, want de Whitsundays zijn zooo ongelofelijk prachtig en ik heb het me toch getroffen met het weer. De eerste dag zon, zon zon, tweede dag af en toe een wolk, helaas dichte lucht zonder zon toen we op Whitehaven Beach waren (toch wel de highlight van de trip) dus dat was een klein beetje jammer, de sprankeling op het water en strand door de zonnestralen maken het toch net allemaal even wat magischer.... en de derde dag zon, zon, zon: heerlijk.

Wat helemaal te gek was is dat we non-stop(tot helaas de laatste ochtend, want toen hield m'n batterij er mee op) mijn Ipod op hebben gehad en iedereen was super enthousiast over mijn muzieksmaak. Een heel leuk Engels stelCraig en Louisa wilden het liefste mijnIpod jatten haha en bleven maar complimenten gevenover het feit dat ze nog nooit zo'n goed gevulde Ipod hadden gehoord: brilliant, brilliant bleef Craig roepen! Mijn muzikale ego was natuurlijk enorm gestreeld zoals jullie begrijpen (en oma mars ik wilde zelfs op tafel gaan staan, maar helaas die was er niet) deze trip werd voor mij een stuk leuker, omdat ik deze kon delen met John Mayer, Ray L, Amos L, Macy G, Madonna,Maxwell, Eric H, Empire of the sunen ga zo nog maar even door: heerlijk!

Ik heb drie keer gesnorkeld wat geweldig was en ik was enorm trots op mezelf want in de open zee kan alles voorbij komen zwemmen (1 keer kwam de speedboot rustig naast me varen, om te zeggen dat we terug moesten naar de boot...tjezus christ ik schrok me dood, de boot was namelijk grijsachtig dus ik dacht me toch even dat het een gigantische haai was. Wederom zag ik de film Jaws 1 t/m 23 (ik houd van overdrijven) voorbij schuiven tijdens het snorkelen, maar stond m'n mannetje, blockte deze gedachten ensprong met m'n zwarte catwoman stingersuit(woorden van de skipper) keer op keer de zee in. Ik heb zo'n geweldige grote vis gezien met van die dikke lippen (Clivia Kim weet vast wel de naam van deze vis) wij hebben hem in het grijs zien zwemmen As en ik, maar deze had alle kleuren van de regenboog en met name turquoise, mijn geluk kon niet op, geweldig. Zwemmen en omringd worden door scholen vissen met prachtige kleuren is zo'n rijkdom! Iedereeen moet snorkelen of duiken!! Trust me. Het is wel grappig want ik doe nu heel stoer erover, maar alle keren dat ik op het trappetje klom op mijn boot zag ik in gedachten de scene van Baywatch (tig jaren terug) voor me, een lifeguard werd door een haai gegrepen toen ze nog maar 1 trede te gaan had (overigens te nep voor woorden, de haai in deze scene was geloof ik van papier mache (schrijf je dat zo???)

Even terug naar onze Zoe, deze dame werkte al vanaf november op een boot en ik zag dat ze uitleg kreeg over hoe ze knopen moest leggen, anker etc....Nu was zij vergeten om de ketting van de anker ergens aan vast te maken dus deze lag gewoon op dek....je raadt het al deze belandde tijdens een hele woeste golfpartij in zee....gevaarlijk, omdat deze om een rots kan blijven hangen en de boot meetrekt door de wind en golven. Tjezus ik was op dat moment best een beetje zeeziek en de situatie was nu niet echt ontspannen, ik zag de iniminiversie van Titanic al aan me voorbij gaan ' Mandrake goes down....' haha. Uiteindelijk na een uurtje was alles opgelost, we zijn heel zachtjes naar een rustiger stuk in een baai gevaren en daar hebben 6 stoere bikkels 10 min lang 100.000 kilo aan metaal/ijzer omhoog getakeld (lekker met 30 graden). Ik heb twee nachten onder een sterrenhemel op het dek geslapen, want het weer was heerlijk. Een sterrenhemel waar je U tegen zegt, van links naar rechts een hemel volledig vol met sterren, groot, klein, scherp, flikkerend, magical! Ik ben op dek in slaap gevallen met Maxwell en D'Angelo, Ipod is me toch een uitvinding!

Op de boot was ook een soort Paris Hilton aanwezig, ze voelde zich te goed om uberhaupt met andere meisjes dan haar vriendin te praten en had me toch een arrogante uitstraling niet normaal. Jammer, op de groepsfoto aan het einde van de trip had zij geen zin om op de foto te gaan en ging achteraan staan. Zoe was helemaal weg van mijn bikini en jurkjes die ik droeg op de boot en wilde een keertje samen gaan shoppen, de schat, op een gegeven moment riep ze in de boot ' Wow girl you are reallywearing the most beautiful clothes combinations on this boat trip' Paris Hilton kreeg zowat een wegtrekker en keek naar m'n jurk en trok een kop, jammer, maar ik ben in Australie, dus no worries (dit wordt nu een beetje irritant he, maar ik blijf het zeggen haha)

Ik moet zeggen dat ik de humor die ik met Karla had toch echt wel heb gemist op die trip en nu in Cape Tribulation helemaal. We hadden bijv eenuitspraak die we steeds herhaalden als iets niet ging zoals gepland...dit kwam namelijk, omdat Karlatijdens een tour in Cairns een Amerikaanin haar bus had zitten, een lookalike van George Bush,met een Texas accent en het postuur van een dikke Amerikaan met een niet al te vriendelijk, vrolijk gezicht. In Australie zijn ze erg strictbetreft het dragen van seatbelts, maar deze meneer had iets te veel hamburgers gevreten back in the states, dushij had een gevecht met z'n stoelriem en riep voortdurend 'That motherfucking seatbelt getas a motherfucker in, goddamned motherfucker!' Dat isnatuurlijk hilarisch als je datvoor je ziet, dus iedere keer als er iets niet lukte of misgingtijdens onze dagen die we met elkaar optrokkenriepen we naar elkaar (heel zachtjes uiteraard, want vloeken is niet netjes ahum) 'that motherf....'Het is gewoonleuk om grapjes met mensen te hebben die je beide direct begrijpt en dan een high five geeft, omdat je het zomotherfucking hilarisch blijft vinden haha!

Nadat je eenWhitsunday boottrip hebt gehad is het gebruikelijk dat je een biertje met elkaar drinkt in Beaches, een groot terras met allemaal picknicktafels enreservationbordjes for Mandrake etc, dus zo gezegd zo gedaan. Komt er toch ineens na een tijdje een dronken tor aanlopen....is het blonde Zoe....' You guys guess what I just got fired today!' Ah gos zielig, maar best wel terecht, deze meid is niet gemaakt voor het werk en aangezien ze ook is aangenomen om fijne maaltijden te bereiden voor de passagiers was ze niet op plek. Ze kookte zonder smaak, zelfs Maggie zou het in haar eentje niet redden (je weet wel een beetje van jezelf en een beetje van...) Blijft natuurlijk vervelend voor zo'n meid.

Na de Whitsundaysheb ik de Greyhound gepakt naar Magnetic Island, Michael had deze trip ook in zijnpakket dus dat was gezellig.De bustripwas een beetje een drama....de airco was uitgevallen.Het was 36 graden in de bus mi gaddo! De pakjes van de buschauffeurs maken het daarentegen wel weer helemaal goed (ik noem een korte blauwe broek hoog opgetrokken, blauwe sokken tot de knie en een lichtblauw blousie dat totaal in de broek zit genesteld, ik heb er een foto van gemaakt zo geinig)

Eenmaal aangekomen@Magnetic Island hoopte ik op topweer en een magical view...helaas er was eencycloon op komst, regen, regen, grauw,het prachtige blauw @ sea was de grijze Noordzee geworden, oftewel Magnetic Island was het niet helemaal, maar ja hetis niet altijd feest natuurlijk. 2 dagen later op naarCairns, de Cape Tribulation trip stond mij te wachten, can't wait....zoveel goede verhalen over gehoord. Ik verbleef ineen top hostel een absolute aanrader en heeft in 2008 dan ook deaward voor beste backpackhostel gewonnen en terecht!De bedden zijn iets groter dan normaal(Karla zei Kingsize bedden, nou ik weet niet wat ze in Londen onder Kingsize verstaan, maar dasanderekoek!) evengoed heerlijke bedden, een eigen badkamer, schone kamers en een eigen keuken EN een kleinbalkon EN gratis internet EN gratis ontbijt 's ochtends. Ik zegkomt u toch met z'n allen!!

Vanochtendging mijn wekker om 6.30, want ik werd erg vroeg opgehaald, lag ik me toch het eerste uur bijna te pitten in diebus, dat ging me toch niet gebeuren, wilde alles zien, horen, beleven, heb er tenslotte Australische dollars voor neergelegd. Na een bakkie weak latte ging het alweer een stuk beter en detrip zag er als volgt uit: De rit begon via Port Douglas, daarna eenZoo bezoeken,naar Mossman George, prachtig was het daar en ik heb gezwommen in een rivier, deguide(een soort Melissa Etheridge type, stoer en vertelde erg enthousiast over alles) zijverzekerde onsdat er geen krokodillen zouden zwemmen, want hetwater was er veel te koud voor hen....hhmm op goed geluk een duik genomen, want het weer was heerlijk, continu zon, wat ongelofelijk isin Cairns, want het is nog steeds regenseizoen in het Noorden....lucky bastard dus. Daarna zijn we gaan lunchen in een typisch Australische tent met burgers en broodjes in the middle of motherfucking nowhere haha! Vervolgens een cruise (klinkt interessanter dan het daadwerkelijk is) gemaakt over de Daintree river. Je zit in een boot en probeert krokodillen te zien, we hebben twee baby krokodillen gezien en 1 huge one....de skipper vertelde dat deze croc makkelijk uit het niets op de boot kan jumpen en dan iedereen opvreet en hij er niets tegen kan doen, hmmm leuk zo'n boottripje over de rivier! Het is me opgevallen dat ze je zoveel vertellen over aanvallen, mensen die zijn gedood etc dat je zo bang wordt en eigenlijk helemaal geen zin hebt om in een rainforest te wandelen met de kans op dit en dat, want je loopt daar dan met samen geknepen billen, nieechtprettighe! De bus weer ingehopt en op naar een zaakje waar ze vers ijs en shakes verkopen van hun eigen teelt vruchten mmmm heerlijk verse mangosap gedronken. In het rainforest leven natuurlijk ook erg veel spinnen, Melissa Etheridge vertelde dat veel soorten een gigantisch web spinnen (ze heeft het laten zien door het aan te raken, het is zoooo stevig niet normaal, was 1 van de giftigste spinnen) het vrouwtje is zo groot als een hand, maar was op pad thank god!! het mannetje zo klein als je vingertop (verschil moet er zijn) bewaakte het web. Op het moment dat deze twee zich gaan voortplanten, dan vreet het vrouwtje hem na de daad op haha! Wat een giller he, dat noem ik nog eens girlpower!

Op dit moment zit ik in m'n resort/hostel Jungle Village, prima niets mis mee, het is alleen zo dat je je zo afgezonderd voelt van de complete buitenwereld, er is hier geen telefoon bereik, het hostel is vrij uitgestorven en de mensen die er zijn, zijn of alcoholisten van het eiland, stoney maloneys uit Engeland of groepjes meiden die niet echt trek hebben om sociaal te doen of nu al in bed liggen. Ik voel me dus een beetje only the lonely, gelukkig is dat maar voor de avond, want morgen word ik alweer om 8 uur opgehaald voor een snorkeltrip @ the Great Barrier Reef, ja ja op de folder stond 'Where the Rainforest meets the Great Barrier Reef' dus ik ben benieuwd en heb er zin in!! Even m'n relaxte no sharks around mindset terugkrijgen en ik kan er weer tegenaan haha! Cape Trib vind ik voorderest wel een beetje duur en ze geven je niet alle volledige informatie. Je kunt namelijk net zo goed een dagtrip boeken en hier niet overnachten, want je doet precies hetzelfde, je hebt de dag er na namelijk een dag vrij om te doen wat je wil, alleen als je hier iets wil doen dan kost het geld, een hoop geld, beetje commerciele bastards dus! Het internet bijv is hier 9 dollar per uur, belachelijk en de prijzen van water, drankjes etc is bijna twee keer zo duur als elders, het principe monopolie begrijp ik, maar het moet wel leuk blijven natuurlijk.

Morgen dus snorkelen, dan twee nachtjes slapen in Cairns, de vluchten naar Melbourne waren namelijk op 9 en 10 maart enorm duur en op de 11e de helft van de prijs, dan maar even twee nachten in Cairns vertoeven en in mijn fijne hostel gaat dat echt wel lukken. Michael zie ik waarschijnlijk nog op dinsdag dus dat is ook leuk en dan zet ik koers richting m'n laatste twee weekjes alweer :-(( Op de 11e zie ik Karla in Melbourne dus dat vind ik te gek en dan trekken we gezellig vijf dagen met elkaar op.De verjaardag van Marie vieren we dan op donderdag en Wilde, Anthony(werkt toevallig deze week inMelbourne ipv Sydney ook gezellig) en anderebekende ga ik allemaal nog meeten, helemaal leuk dus!!

Marie belde me btw nog opvan de week met een geweldig nieuwtje, om geld in te zamelen voor de Bushfires inMelbourne vindt er een concert plaats op 14 maart, line-up: Kings ofLeon, Coldplay, Jack Johnson, Wolfmother etc etc, ik dacht dat ik gek werd, ik zag mezelf daar alhelemaal in m'n element staan, mooi initiatief natuurlijk en mensen hebben een fijne muziekavond.Afgelopen woensdag ging het in de voorverkoop,Marie zou kaarten regelen, want ik zag nog op de Whitsunday boot, helaas was allesbinnen notime uitverkocht....Nu maar op zoek naar wat kleinschalige concerten vanandere juweeltjes, want ze hebben hier wat goede artiesten rondlopen niemehrnormaal!

Over muziek gesproken mijn lieve zus heeft me erg aan het lachen gemaakt van de week, ze was zo schattig, ze smste of ik een bepaalde artiest kende en zo niet dan werd ze gek. Het is een soort kleine battle of ze het ooit een keer voor elkaar krijgt dat zij iets eerder kent dan ik. Justin Nozuka was het deze keer. Mijn reply was als volgt: 'Geen rethorische vragen stellen he. Album al 3 jr in m'n kast, concert bijgewoond en favo nrs zijn After tonight en I'm in peace. Wat denk je dat ze terug smste: 'Haha het zal wel nooit lukken! Love you! Ik denk dat het wel een keer gaat lukken, als je bijv met zo'n leip type als artiest Jannes komt aanzetten haha. I love you too!

Je zou het bijna niet geloven, maar ik heb het gevoel dat ik wat dingen vergeet om te vertellen.....haha (klinkt zelfs in mijn eigen oren geinig na zo'n lap tekst...)Ik hoor jullie denken, spoor jij wel?? haha

Cyou all in two weeks en tot die tijd geniet ik nog even van al het moois hier.

Marty van harte gefeliciteerd en papa alvast voor morgen: happy birthday lieverds!!

Love you all!

Liefs en kus Chanou

ps: Marjon ik kruip straks echt wel stiekem in die coole bus van jullie met m'n surfplank richting Wijk aan Zee hahahaha

Bye Byron, Hello Whitsundays

Hi dutchies (ik word hier door sommige mensen dutchie genoemd en dat vind ik eigenlijk best een cool woord)

mijn vorige verhaal schreef ik vanuit Brisbane met een exciting gevoel van binnen niet wetende wat Brisbane mij zou brengen. Ik hoopte natuurlijk dat ik mijn Brazilindiaan weerzou zien......andI did!

Het was enig, heb drie super dagen gehad. Het voelde een beetje alsof een soort film...en aangezien ik natuurlijk ook zo'n heerlijke dromer ben, voelt een droom die echt is helemaal als de shit haha! We zagen elkaar weer voor het eerst in het casino (sorry pap, had je graag uitgenodigd, maar een beetje ver he...) hij zat bij de blackjack tafel (wederom sorry pap, ik weet dat je nu een goed visueel beeld hebt van een blackjacktafel waar een man genaamd Rijk aan zit te spelen haha) ik belde hem, kon hem niet vinden, zat ik op de verkeerde verdieping, eenmaal op first floor zagen we elkaar en hoorde ik ineens 'Cut' de regisseur zei dat we deze scene opnieuw moesten spelen....dus ik terug lopen....hahaha zonder dollen; dus we zagen elkaar en het voelde zo fijn, we zijn alle dagen niet van elkaars zijde geweken (als een liedje kan aanduidenhoe deze dagen waren dan zeg ik 'I'm walking on sunshine' van Katrina & the waves! Deze jongen bracht ook nog eens geluk, want tijdens roulette, vroeg ik of hij op een nr wilde inzetten: ' sure sweetie' en hij zette in op nr 14 en jullie raden het al: het balletje valt gewoon op nr 14 (das logisch zou Cruyff zeggen) ik val zowat van m'n stoel en hij blijft maar geluk hebben in totaal wint hij bijna 100 dollar en schuift alles netjes naar mij toe, ik ga natuurlijk niet al zijn gewonnen geld nemen, dat heeft hij zelf gewonnen....dus ik heb de helft genomen hahaha (anders werd hij boos, dus ik moest wel). Ik kan er heel kort over zijn, we hebben wederom hele bijzondere dagen met elkaar doorgebracht en ik kan niet anders zeggen dan dat hij te gek is, maar....het blijft hetzelfde gegeven als toen we afscheid namen in Byron Bay, je weet niet wat de toekomst brengt, we willen elkaar graag zien, maar maken geen afspraken, plannen etc. Nadat hij van Brisbane naar Perth was gevlogen om daar de laatste 2 dagen van z'n reis van een jaar af te ronden qua bankzaken, appartement etc heeft hij me nog twee keer gebeld. Hij zei lieve dingen, hij had een voorgevoel dat we elkaar eerder zouden zien dan we beide denken (hij vroeg idd wel verdacht veel over woonvoorzieningen in Amsterdam haha). hij kijkt er nu al naar uit en bedankte me voor de bijzondere dagen samen...Ik sta er vrij nuchter in. Ik zou het geweldig vinden om hem weer te zien en uit te zoeken of wij samenzouden werken, maar deze reis heeft me zoveel geleerd, dus ik probeer echt bij de dag te leven en niet te hoge verwachtingen te hebben. Het voelde heel bijzonder om iemand te ontmoeten waarmee je zoveel gemeenschappelijke interesses en chemistry hebt en je zo fijn voelt in een hele korte tijd, dus mocht hij ineens voor m'n neus staan, dan maak ik natuurlijk wel wat tijd voor hem vrij hahaha.

Back to Brisbane....Brisbane is best wel boring, niet een erg levendige stad. Sommigen die ik sprak vonden het juist wel leuk (god knows why), dus wellicht is het ieder z'n smaak. In mijn hostel Bunk had ik het nog steeds naar m'n zin, dit kwam mede door mijn roomies. Ik heb zo'n leuke meid ontmoet, Karla, 28 jaar, woont al 8 jaar in Engeland, is een nurse (zuster) oorspronkelijk Iers, heel vrolijk gezellig en net zulke debiele humor als ik, dus dat klikt enorm. Dan hebben we Kathrin, een Duitse grietje van 19 jaar die niet weet of ze van voren of achteren leeft, ze vraagt alles aan ons met zo'n typisch Duits accent (ze moeten die Engelse cursussen daar echt gaan upgraden, wantdasniebestdaaroh!) maar dan ook echt alles, als we een toilet inlopen, loopt ze niet mee, maar vraagt aan ons hoeveel er zijn: zo'n type....dus wij liggen helemaal in een deuk om haar. Ze heeft er ook eenhandje van om te vragen hoe laat alles begint, eindigt, op welk adres iets is etc etc, dus Karla is zo'n lekker pittig type die op een gegeven moment gewoon zegt: ' Kathrin Chanou and I going out, you wanna join us? I don't know what time it starts, how many people there are, what the adress is and I don't know what time it ends! hahaha dan kun je mij wegdragen, want de schat Kathrin haar hersenen werken in slowmotion dus op het moment dat wij lachen moet zij de grap nog verwerken....hilarisch! Kathrin is inmiddels gisteren weer vertrokken met haar 80 bedbugbites waarvan zij zelf denkt dat het geen bedbugbites zijn...hhhmm ik ben degene waar de muggetjes zo van houden en zelfs mij steken ze niet 80 keer in 1 nacht: zeker weten bedbugsbites die ze heeft meegenomen vanuit Fraser Island in haar slaapzak: jakkie. Zij was dus mijn roomie in Brisbane, gelukkig heb ik nergens last van, maar was toch best wel een beetje op m'n hoede....geen knuffels geven en dat soort grappen haha. Nog een leuk detail over Kathrin is dat zij nog net geen buideltasje droeg, maarrrr wel haar zonnebril bovenop haar hippe stro hoedje (ik heb deze ook, zie foto met vlecht) oh oh oh we gingen twee dagen geleden kijken naar de zonsonderdag met z'n drietjes en we hebben amper een ondergang gezien, want Kath was weg gezakt in het water ongeveer een halve meter en omdat haar hersenen in slowmotion werken remember, had ze dit pas later door, dus een Duitse ' oh oh what happened now....' zorgde ervoor dat Karla en ik bijna in ons broek piesten van het lachen, ik heb haar er uit getrokken, maar haar slippers bleven vastzitten in het zand en zijn door de stroming en het water weggezogen in het water. De schat heeft een kwartier lopen kijken naar het water met haar handen in haar zij, hopend dat de slippertjes vanzelf weer boven zouden komen....vervolgens zagen we alleen nog de inimini laatste minuten van de sunset....en genoten we van onze Mexicaanse take away burritos, alleen kwam er een windvlaag en had Kathrin haar bakje niet goed vast en zat alle saus over haar heen en een aantal vliegende spetters groene en witte saus belandden op mijn beeldige jurk....we hebben wel vreselijk gelachen om die meid, ontzettend lief, maar niet gemaakt voor het reizen, want ze zou een jaar gaan en gaat nu na 4 maanden terug naar huis, ze is bijna elke dag homesick....

Zoals jullie lezen heb ik dus een hoop lol en af en toe praat ik natuurlijk wel even over Arnaldo en dan schiet Karla gelijk in de lach, omdat ik natuurlijk heel stoer doe alsof het me allemaal niet zoveel doet dat ik niet weet wanneer we elkaar en of we elkaar ooit nog wel eens gaan zien....' oeeeh you're talking about Arnaldo again....you're heart belongs to Arrrrna' en dan beginnen we alletwee keihard te lachen. Het is zo leuk om met haar allerlei dingen te ondernemen, humor is zo'n belangrijk aspect in life en helemaal tijdens een lange reis ver van home. Wij zijn beide helemaal niet homesick en vinden het geweldig om in Australie te zijn, wezitten nu al te fantaseren over andere reizen en sowieso ga ik naar Londen en komt zij naar Amsterdam. Voor iedereen die een lange reis alleen gaat maken, no worries, er lopen hier zoveel types rond die ook alleen reizen, er zit er altijd wel eentje tussen waarmee je onwijs klikt, dus alleen ben je nooit!

Om even tussen neus en lippen door te laten vallen waar ik wederom ben: in BYRON BAY hahahahahahahahahaha (je zou bijna denken dat de honing van Marie haar billetjes nu in Byron is blijven hangen en ik daaraan vast blijf plakken ;-) Het zit zo, aangezien ik graag naar de Whitsunday Islands ga wanneer het niet regent en er af en toe een zonnestraaltje verschijnt moest ik een week wachten met boeken. Nu kon ik in boring Brisbane blijven hangen of Noordelijker reizen en nog meer regen tegemoed gaan OF back to Byron, waar het lovely is, ik nu onderhand iedere milimeter hier ken, m'n favoriete tentjes heb, me thuis voel, niet verdwaal, ontzettend vrolijk word van de sfeer hier EN last but not least het weer is hier prachtig!! Dus afgelopen week heerlijk gechilled met Karla en een paar dagen met Kathrin, mijn bruine tint weer terug heb thank god!, ook nog een enige Nederlandse jongen ontmoet: Joram uit Leiden, stoere gozer 22, iets te veel hormonen betreft vrouwen, maar dat vinden wij alleen maar mooi, want als er een blondje langs loopt, hoeven we alleen maar te winken naar Joram, zeggen we 'daar gaat nummer 19) en liggen met elkaar in een deuk. Vannacht hele diepe gesprekken gehad over het leven met hem, wat we hebben geleerd van deze reis, wat je gelukkig maakt, je dromen, idealen, een of ander visueel spel gedaan met dingen in je hoofd visualiseren en dat had dan allerlei betekenissen over liefde en je eigenwaarde, super leuk. Ik ben heel erg visueel ingesteld en zie altijd van alles als ik m'n ogen dichtdoe, ik had de meest bizarre plaatjes in m'n hoofd (als hij mij vergeleek met antwoorden van de mensen waarmee hij dat spel ook had gedaan), maar dat was juist heel cool en creatief zei hij, maar ook wel een beetje gek hoor Chanou....je bent gewoon apart. Joram is gezellig en heeft een beetje dezelfde mindset en dingen waar hij tegen aanloopt, dus het is erg leuk om te merken dat zo'n bijzondere reis in Australie hetzelfde positieve effect op twee verschillende mensen heeft.....Serieus, door Australie en alles wat ik hier meemaak, zowel ups als downs, heb ik het gevoel dat ik erg in balans ben geraakt, ik zie dingen helder en heb zoveel zin in duizend en een dingen, dus reizen is goed voor je!!

Morgenochtendvroeg neem ik de bus terug naar Brisbane, neem daar een vlucht (heb een goedkope kunnen vinden, moest anders 20 uur in een bus zitten, blijf toch een flashpacker he) naar de Whitsunday Coast, dan ga ik maandag drie dagen zeilen @ Whitsunday Islands, dan neem ik weer de bus een paar uur verder naar Townsville, ga twee dagen (proberen te) surfen @ Magnetic Island als de golven een beetje ok zijn, vervolgens neem ik weer de bus naar Cairns, ga dan 2 dagen de Cape Tribulation tour doen en hopelijk krokodillen gedag zeggen (vanaf minimaal 4 meter afstand uiteraard ;-) en dan vlieg ik vervolgens op de 11e van maart terug naar Melbourne. Marietje verblijft daar inmiddels bij haar lover en dan vieren we op 12 maart haar verjaardag. Als alles volgens planning loopt, dan komt Karla mij ook nog 3 dagen opzoeken in Melbourne en kan ik hopelijk mijn laatste week in Wilde z'n appartement vertoeven. Hij is t/m 15 maart bij z'n vriendin in Sydney, dus hij mailde me vandaag dat ik natuurlijk welkom was, dus hopelijk mijn laatste weekje dan, scheelt ook weer hostelkosten en even geen luidruchtige, soms iets te onfrisse types om je heen is ook wel eens prettig haha. Kortom een hele hoop super leuke dingen om naar uit te kijken en dat doe ik dan ook voor 200 %....

Nou schatjes, ik ga terug naar mijn hostel, mijn tas inpakken, me optutten voor een laatste avondje Byron (deze keer echt, althans voor deze reis, wie weet next year:-) met Karla, Joram en andere gezellige types.

Nog een paar dingetjes: Kim enjoy Ray Lamontagne morgen sooooo much!!!! Bree heeft gepost dat het een erg goed concert was (bedankt Bree voor het inpeperen....geintje, had niet anders verwacht dan dat het geweldig was! Ben blij dat jullie er in ieder geval bij kunnen zijn. Als ik terug ben gaan we weer een paar mooie concerten pakken, deal!! groetjes aan Koen en Mitsuko)

Familie Kick, Trabelsi, Lammertse en andere mensen die van Paul Carrack houden, kijk even op de website van Paradiso, in april staat deze man er weer en wie denken jullie dat er in het voorprogramma staat??? Marc Broussard....nou dat is geen toeval meer he, 2 vliegen in 1 klap, ik zeg gaan!! Zoals jullie begrijpen hoop ik natuurlijk dat meneer Eric Hutchinson mij komt verwelkomen met een bijzonder intiem concert in Paradiso of Melkweg, dat zou ik helemaal te gek vinden!! Zijn muziek heeft nu al een speciaal plekje in m'n hart, dat komt natuurlijk ook mede omdat het compleet in contact staat met m'n Australie belevenissen....

Ik heb nog wat foto's toegevoegd om jullie nieuwsgierige aagjes weer even te voeden....

Love you all en tot over bijna drie weekjes alweer (de tijd gaat echt te snel.....)

Liefs, Chanou

De oh zo bijzondere tijd in Byron Bay...

Hi lieve familie/vrienden/medemuziekliefhebbers/complete maar oh zo welkom vreemde lezers (pinar)/collega's en ga zo nog maar even door....

allereerst moeten jullie er natuurlijk even lekker voor gaan zitten, koppie thee er bij, koekje, bril op jullie kanus (haha dit blijf ik zo'n leuk woord vinden) en indien mogelijk het nummer ' Rock&Roll van Eric Hutchinson' er bij op zetten, dan zijn jullie namelijk in dezelfde mood als ik....relaxt, ontspannen, aan het genieten en keihard ah meeblehren met deze zanger: het is mijn lijflied op het moment (ik playback dit nummer in de bus, wil tenslotte mensen geen pijn in hun oren bezorgen met mijn helaas niet ontwikkelde zangtalent, op straat wil ik eigenlijk iedereen dit nummer laten horen en ze een vrolijke dag bezorgen, helaas daisniemochlich....

Nou daar gaan we dan, om jullie nieuwsgierige aagjesalvast een beetje in de mood te brengen:dit verhaal bevat de volgende ingredienten.....surfen, dolfijnen, spinnenbeet, muggen (what's new??), het broertje van Nadal, prive muziek avondje met John Mayer, Ben Harper, Kings of Leon en nog tig anderen, Marietje en Isabel, Simon & Nick? nee het was Sven, bedbugs,coole roommates,de uitverkochte schouders voor Matt, Empire of the sun, 5 minuten in een hostel en de hele boeking cancellen: bad vibe,Bin Laden als taxichauffeur en een heel cool hostel @ Brisbane....

Here it goes, mijn Byron Bay avontuur is vandaag tot een einde gekomen en hoe....ik heb daar de tijd van m'n leven gehad. Ik was al verliefd op Australie en nu ben ik totaal verliefd op Byron Bay, op de mensen, de omgeving, het surfleven, het strand, de Brazilianen die er rond lopen ;-) de leuke winkeltjes (ik heb zulke leuke t-shirts gekocht, eentje=roze 'Because I'm bad, come on you know it' en heel groot het hoofd van Michael toen hij nog klein en lief was, zo cool!

Het begon allemaal op een zonnige dag in Byron Bay....het hostel voelt als thuis, ik heb super leuke roomies: Samantha een Canadese meid die ongeveer twee keer zoveel kleding bij zich heeft dan ik, dus jongens laten we ajb niets meer over mijn jurkjesverslaving zeggen afgesproken ;-) ze date een jongen die twee kamers verderop zit en geen benul heeft van het feit dat ze hem eigenlijk niet helemaal het einde vindt...hhmm akward, ze heeft een laptop, telefoon, camera etc etc etc en laat alles, maar dan ook alles open en bloot in de kamer rondslingeren, toppunt van vertrouwen, gelukkig is er niets gestolen, dan hebben we twee Franse vriendinnen, ik dacht eerst twee potjes, maar toen ik ze van de week in het appartement van m'n Nadal lookalike,muzikant alias Arnaldo zag binnenwandelen met hun dronken harsesjes en beide een kamer met ieder een andere vriend van Arnaldo indoken werd mijn vermoeden direct de kop in gedrukt. Tot slot hebben we Aine (spreek uit als Onja) een super, geinige griet uit Ierland, ik heb dus echt mazzel met zulke leuke meiden die overigens allen ook helemaal into muziek zijn. Ik heb nu al in zo'ntig landen eenpersoon dieik kan gaan opzoeken: Duitsland, Canada, Engeland,Ierland, Spanje, Brazilie, Italie en ga zo nog maar even door....Ik heb gisteren wat muziek van Samantha gekregen en was natuurlijk direct helemaal happy....Walking on a dream by Empire of the sun is zo'n heerlijk nummer, Mat Kearney, Ben Lee, Sia: am loving it!!!! Ben Lee komt 1 april in Paradiso, daar gaan we heen zussie en andere die meewillen uiteraard, leuke singer/songwriter. Oh ja en Kim als je toch bezig bent om Radiohead te ontdekken (na tig jaar, schiet eens op girl haha) luister dan naar het nummer Reckoner dat is prachtig! Oh ja Hennie, uiteraard ben ik door jouw lieve dochter vorig jaar al op de hoogte gebracht van jullie Jimmy verslaving haha, ook backstage geweest toch?? Weet je wat grappig is, toen ik mijn werkstuk en spreekbeurt hield over Australie en inderdaad jouw munten en briefgeld heb gebruikt, de liefde voor Australie is ontstaan, ik was zo onder de indruk van alles dat ik sindsdien altijd heb gedacht ' ik moet daar een keer naartoe, ik heb iets met dat dat land/continent....' en dat blijkt nu wel....

Back to the story, het hostel Backpackers Inn is dus heeeel gezellig, muziek, picknicktafels, super leukemensen,binnen 2 minuten zo het strand oplopen, in kringetjes zitten met iemand die gitaar speelt onder een sterrenhemel, dat klinkt natuurlijk heerlijk allemaal, het enige nadeel is dat het niet zo schoon is. Een aantal gevallen van bedbugs, niet al te schone toiletten en de keuken laat ik al helemaal voor wat het is, dus voor de atmosfeer zeg ik: JAAAAA, voor de hygiene: nope!

Back to surfing....ik heb voor het eerst in m'n leven gesurft en ik stond gewoon 3 keer rechtop: zoooo geweldig om te doen en om helemaal te spreken van een te bijzondere ervaring zegt Marietje ineens tegen me: ' kijk Chanou dolfijnen....' ik dacht dat ik moest huilen....gewoon op zo'n 10 a 15 meter afstand zwommen er drie dolfijnen in de golven, eentje zwom schuin vlak langs me, wat een ervaring: op dat moment voelde ik zo'n rijkdom door me heengaan en dacht ik alleen maar:TE geweldig dat ik dit mag meemaken en ineens hoorde ik Justin in m'n hoofd ' I'm lovin' it!!! :-D

Om me dan weer even met beide benen op de grond te zetten krijg je dit....Ik ben zeer waarschijnlijk door een spin gebeten, zonder dat ik het wist....no worries....ik leef nog steeds. Ik had alleen een hele rare plek op m'n dijbeen zo'n tien bij 2 cm, het jeukte een beetje, maar deed ook pijn. Iedereen gaat 's avonds/'s nachts namelijk naar het strand met een wijntje een soda ofals mensen heel gek doen een watertje haha, omdat iedereen in het hostel vanaf 22.30 uur muisstil moet zijn. Dus waarschijnlijk daar in het donker door een heerlijk 8-potig diertje gebeten, een van mijn Franse roomies had een speciaal zalfje ervoor, want zij was de week ervoor ook gebeten door een spin....Toch is het gek, want je angst voor al die beesten verdwijnt gewoon compleet zodra je continu bijna buiten leeft, je denkt er niet meer aan. Hoewel Isabel haar angst voor dieren graag op anderen wil overbrengen, deelde zij eergisteren even mee dat ze een slang had gezien op het weggetje van het hostel naar het strand....hhhmm lovely to know! Je weet dat ze er zijn, maar je wilt ze (heel gek natuurlijk) gewoon liever niet zien....

Terug naar de bewuste woensdagavond die een muzikaal scenario voor mij in petto had....na weer even heerlijk met m'n zus aan de telefoon te hebben gezeten besloot ik om uit te gaan. Omdat we maar bleven kletsen waren de meiden alvast gegaan, dus ik me snel in m'n legergroene jurk gehezen, bloem in m'n haar, Diamonds opgespoten, lipgloss en op naar de Cocomangas, whoohoo, free bubbly for all us lovely ladies haha, het uitgaan is wel geinig, maar meer een beetje kroegachtig waar je ook kan dansen, dus verwacht geen megagrote clubs. Het mag de pret niet drukken, want inmiddels hebben de ogen van Arnaldo en mij elkaar al gekruist, jezus wat een leuk type dacht ik, aparte verschijning, kreeg ineens spontaan zin om in z'n billen te bijten, wellicht omdat hij iets wegheeft van Nadal hahaha (ik hoor m'n vader denken: nou nou nou moet dat nou op je blog hahaha) anyway omdat je op zich niet heel veel mist als je even een kwartiertje uit de Cocomangas weg bent, besloot ik om even heerlijk met Marjon te bellen....natuurlijk fijn zitten babbelen, moet ik toch ineens ons telefoongesprek eventjes onderbreken, want daar staat ineens mijn lookalike Nadalletje met de mededeling dat hij me echt graag nog eens wil zien...hhhm Marjon lacht aan de andere kant (van de wereld) en ik zeg in het Nederlands 'nou, nou er staat hier nu toch een jongen voor me, een knappe soort Indiaanen laat ik nu net van vlechten, touwtjes in je haar en het geluid datIndianen maken, houdenhahaha' wij lachen natuurlijk, Marjon deed gelijk een confession (sorry ik kom serieus soms gewoon niet meer op Nederlandse woorden, omdat ik hier voortdurend Engels praat, goed voor m'n voca natuurlijk) dat haar liefje altijd die geluiden maakt (hahaha sorry lief, moest die grap echt even maken) Puntje bij paaltje, hij is een uurtje later terug gekomen naar de tent waar ik was en heeft mij en m'n Deutsche vriendinnetjes en nog twee anderen uitgenodigd voor een jamsessie in hun appartement, want ze bleken in een band te hebben gespeeld en zijn nu nog steeds mega into music.Ze zagen er heelprima uit (betrouwbaar) en hadden humor, dat was al na 3 minuten te merken, wehebben dubbel gelegen.De Indiaanheet dus Alnardo en heeft een jaar in Perth gestudeerd, hij vliegt zaterdag terug naar Brazilie,nu zijn vijf vrienden hem komen opzoeken, auto'tje gehuurd en met z'n allen een app regelen is qua prijs soms nog voordeliger dan een hostel: goed bekeken! Een megagroot app (ik ben tenslotte al die stapelbed kamers gewend inmiddels...) er staat een gitaar klaar, iedereen krijgt wat te drinken, gaat zitten en de jamsessie kan beginnen.....en ja hoor, jullie raden het al (of niet) maar er wordt gewoon een nummer van John Mayer ingestart....en twee jongens beginnen te zingen, mi gaddo ik had het niet meer, ik dacht dat ik droomde....wat geweldig!! Muziek delen/maken/van genieten is zoiets geweldigs en als het uitzicht dan ook niet echt verkeerd is dan kun je mij natuurlijk helemaal op een wolkje zien zitten hahaha. Kings of Leon 'use somebody' kwam voorbij, Ben Harper en ga zo nog maar even door. Alles had met muziek te maken of ze betrokken muziek er in. Als ik een geintje maakte over een zin uit Dirty Dancing 'this is your area and that is mine etc etc' ging Alnardo ineens dat nummer 'She's like the wind' spelen....je kon mij wegdragen. Ik zal nog een voorbeeld gegeven....na deze avond zijn we zo'n drie avonden met elkaar opgetrokken en hebben we het enig gehad. Samen gegeten, nog meer muziek gemaakt (ik heb ook gezongen, wel zachtjes...) en had natuurlijk heel veel verzoeknummertjes. Wat ik helemaal benvergeten te zeggen is dat op onze eerste muziekavond er ineens vanuit buiten vier Zweedse mensen iets riepen, dus wij dachten oeps we veroorzaken geluidsoverlast met de muziek, nee wat denk je 'Can we join u guys?' En hoppa vijf minuten later stonden er drie gasten en een meid in de huiskamer plus nog een gitaar....oh oh wat een topavond! Ik heb zulke leuke dagen gehad met de Braziliaanse vriendengroep, ze waren ook heel attent, niet drinken, niet roken niets, ons terugbrengen met de auto naar het hostel, deur openhouden, eigenlijk alle attente dingen waar de meeste Nederlandse jongens nog nooit van hebben gehoord en humor en muziek als koppelstuk hebben is het beste dat je kunt hebben! Als ik bijv met Marcelo (ook 1 van de gitaristen en zie foto met Marie) sprak over dat ik niet van afscheid nemen houd als je zulke leuke mensen op een lange reis ontmoet, dan zei hij, tja er zijn een aantal dingen die ik hierover kan zeggen, maar ik zeg het liever met een liedje en hoppa daar kwam de gitaar weer tevoorschijn en zong hij: ' Chanou, love hurts and sometimes it's a good hurt, cause it feels like you're alive...' hahaha het moet toch niet gekker worden Incubus werd er even bijgehaald en weer werd er een gevoelige snaar geraakt, want ik vind Incubus geweldig! alleen nog maar communiceren via liedjesis de nieuwe trend haha. Het waren een paar bijzondere dagen met bijzondere mensen!

Isabel en Marietje zijn trouwens erg leuk gezelschap gebleken, nu ze eenmaal hun draai hadden gevonden in Byron Bay hebben we het heel gezellig met elkaar gehad. Isabel blijft niet helemaal mijn type, maar ze had haar lieve, gezellige momenten en Marietje had een leuke gozer uitMelbourne Sven (van Nick&Simon) ontmoet dus was in 1 klap van haar moodswings af haha (kunnen ze mannen niet gewoon in een potje gaan verkopen ;-)

Dan hebben we Matt, een gekke, wat zeg ik: gestoorde, maar oh zo lieve Engelsman die je om de tien seconden op het matje moet roepen, omdat hij al z'n woorden inslikt en je dus geen normale conversatie met deze man kan voeren. 'Matt prenounce your words better, otherwise we can't talk ok!' hahaha de schat....en hij probeerde het weer, ging 10 sec goed en hoppa alle woorden ingeslikt. Nou ja, dan maar knikken en doen alsof je weet wat hij bedoelt haha. Hij heeft een paar maanden ergens in Ned gewerkt, maar hij is de naam vergeten, dus hij is al zijn hele Australie reis op zoek naar de plaatsnaam. Iedere Nederlander spreekt hij aan (aanspreken kan altijd, maar een vraag stellen die ook daadwerkelijk begrepen wordt is een tweede ding natuurlijk) dus ik dacht ik los zijn mysterie wel even op. Het was een havenplaats, iedere minuut kwam hij met meer details: 1,5 uur van Amsterdam, er lagen boten, bijna geen mensen, nou na bijna alle plaatsen te hebben opgenoemd hield ik het voor gezien wat een vermoeiende kerel zeg: toedeledokie Matt dacht ik, maar Matt had geloof ik z'n soulmate gevonden dacht hij hhmmm (dat gaat wel erg snel, want zoveel zei ik niet, knikken en doen alsof ik hem begreep daar bleef het wel bij) gisteren bijv was ik aan het bellen met mama, loopt hij ineens langs, begint tegen me aan te kletsen: 'Matt, I'll talk to you later, it's my mom' Matt: ' Oh hai mommy' hahaha, zegt hij na 10 minuten om me heen te hebben gedwarreld ' als je met mjin telefoon wil bellen mag dat hoor, ik heb nog 200 dollar tegoed er op staan...' huh ik zeg vriendelijke, no thank you, very sweet, but my father is Ridge hahaha en ik zeg tegen mama ' het moet toch niet gekker worden hierzo, ik kan die 200 dollar wel handje contantje gebruiken, dus ik terug lopen.....tuurlijk niet!! Vandaag ging ik uitchecken en raad eens wie er ook uitcheckte: Matty boy....(toen ik zo naar hem keek, dacht ik nou de schouders waren vast uitverkocht toen hij werd geboren....oh dat is gemeen, ok ik maak het goed 'de heupen en billen waren bij mij zeker in de uitverkoop haha. In ieder geval ging Matt naar het stadje met zijn gehuurde auto en zag mij met al m'n tassen dus bood me een lift aan...prima is 3 minuten met de auto, of ik dan een kopje koffie met hem wilde drinken. Nou ja koffie kan altijd, wilde hij naar dat gore tentje op het parkeerterrein bij Woolworths (weten jullie nog Kim en As) dus ik zei ' can we please have coffee @ Why not, het is mijn laatste uur in Byron en de koffie daar is zo heerlijk'. ' Ofcourse princess' oh god Matt kwam op dreef, vanaf nu noemde hij me alleen nog maar princess....(bekijk even de foto van hem terwijl je dit leest dan lig je in een deuk) Ik heb zo'n 10 foto's aan het laatste album toegevoegd.... De koffie was heel gezellig, maar toen hij mij naar de bus bracht zei hij ineens met z'n 'ik slik alle woorden in Engelse accent' dat hij een uitstekend idee had, hij zou mij naar Brisbane (waar ik nu ben) brengen met de auto. De schat moest naar Sydney (hele andere kant op) ik heb hem vriendelijk gezegd dat ik houd van busreizen (hoe krijg ik het uit m'n strot, de flashpacker vliegt het liefste overal naartoe haha) alleen zijn met m'n Ipod en dat hij naar het Zuiden moet dus dat het geen goed plan was (tja wat moet je daar dan mee he, onaardig doen is ook weer zo....onaardig dus dan maar doen alsof je verliefd bent en alleen wilt zijn met je liefde: de Ipod!!) Een knuffel gegeven en toen was het sociale joepie uurtje wel weer tot een einde gekomen gelukkig....

Nu ben ik dus in Brisbane, ik zou eigenlijk donderdag vanuit Byron Bay vertrekken naar Brisbane, maar aangezien de bedbugsnu in een aantal omliggende kamers waren geconstateerd en Marie twee dagen geleden richting Surfers Paradise & Brisbane is vertrokken leek het me een stuk leuker om nog wat dagen met haar door te brengen hier....Ik had een hostel geboekt waar Kim, As en ik al eens binnen waren gelopen om te vragen naar 'vacancy', helaas alles was toen bezet, of een kamer met 12 personen was toen wel beschikbaar....hhhmm toen maar niet gedaan. Nu had ik een 6 dorm room genomen, voor de toekomstige Australische reizigers ik heb het hier over het BASE hostel @ Brisbane Central, ik zeg: don't go there!!! Ik had netjes betaald voor vier dagen, een oud, mooi gebouw....het heeft wel wat van de buitenkant (ik herhaal van de buitenkant!) een te ouderwetse lift die er 80 jaar over doet om uberhaupt 1 verdieping lager te komen en vervolgens kom ik daar in de kamer: een lucht, niet normaal, rotte eieren, zweetvoeten, overal een grote t*ringzooi, oftwel alleen maar jongens op de kamer (de female only kamer was volgeboekt....) Ik voelde 1 grote huilbui opkomen en zelfs Eric Hutchinson kon die niet tegenhouden.....ik als een gek een ander hostel opgezocht in m'n lonely planet en ja hoor lucky bastard was on my side: nog 1 bed vrij in een female only kamer....(gelukkig ook het hostel waar Marie morgen naar toe komt) naar beneden met de 'ik val bijna uit elkaar van ellende lift' gelukkig waren ze zo lief om me mijn geld terug te geven....sinds maart 2008 waren de regels veranderd dus eigenlijk mocht hiet niet, maar ze begrepen me volkomen. Ik met m'n spulletjes (ik heb echt zo weinig om mee te slepen, echt ongelofelijk, heerlijk zo weinig babage....;-) ik een taxi ingestapt, nou ja bijna bij Bin Laden, want je bent toch altijd benieuwd wat er onder zo'n mega tulband zit verscholen....ik vroeg gelukkig even wat de prijs ongeveerd zou zijn, ' 12 dollar' yeah right, het bleek de heflt en dat had ik van te voren even gecheckt, dus BinLaden kon lekker verder cruisen zonder Ali Baba Chanou en haar 70 tassen (ipv rovers snap je em) gelukkig kreeg ik de allervriendelijkste kerel op aarde die me naar mijn super coole hostel bracht (ik dacht eerst dat hij niet kon praten en dat hij net een botoxspuit toegediend had gekregen, maar het was toch echt een natuurlijke uitstraling van ' ik heb geen zin in een conversatie', dus toen ik hem vroeg naar de weersverwachting voor de komende drie dagen zei hij: 'FINE' op z'n alleronaardigst' wow, Brisbane is gezellig!! haha Gelukkig toen ik de kamer binnen liep in het hostel genaamd BUNK, kwam er een heerlijke geur van parfum op me af en het is daar megaschoon, so me=happy!! Nu blijkt de muzikale Indiaan ook ergens in Brisbane rond te lopen dus wellicht zie ik hem ook nog de komende drie dagen, dat zou wel heel leuk zijn....

Nou schatjes dat was hem weer even, de volgende blog is hopelijk met een ' oh my god de Whitsunday Islands zijn zooooo prachtig' tintje....

Liefs, love you en een dikke kus, Chanou

ps: zie de extra toegevoegde foto's

Only the lonely, but loving it!

Hi there lieve Hollandse snuiters (en precies drie met een Australisch gebruind huidje, je weet wel m'n reishomies)

De afgelopen weken heeft mijn gemoedstoestand dezelfde vorm aangenomen als het meest voorkomende object dat ik in Australie tot nu toe heb gezien....golven! Gelukkig was mijn golf waarbij ik dacht ' oh nee ik ben nu alleen, wat ga ik doen, ik eet alleen, ik voel me alleen, niemand anders is alleen, alleen ik...alleen' hahaha. Dat heeft ongeveer twee a drie dagen geduurd. Na wat telefoongesprekken met lieve mensen vanuit Hollanda voelde ik me al een stuk beter, maar nu ik de afgelopen week ben opgetrokken met een paar lieve mofjes (als je het verkleind is het eigenlijk best een aardig woord) ben ik weer helemaal in m'n element.

Ik zal even bij het begin beginnen...mijn Australian Open avontuur eindigde op een hele leuke manier. Na een gezellige laatste dag met af en toe een traantje (omdat ik m'n zussie en zwager na een maand ging verlaten en dat ineens wel heel dichtbij kwam) te hebben gehad @Rod Laver airco gebied (voornamelijk vanwege de 42 graden en warme fohn om ons heen)ben ik heel decadent gebracht door een chauffeuse. Helemaal te gek natuurlijk en alsof het zo zou moeten zijn, was deze vrouw ook nog eens heel wijs, spiritueel en kon mij in zo'n 15 minuten lezen...ze vertelde dat ze haar man had verloren 6 jaar geleden en vroeger altijd bang was om mensen in haar leven te verliezen, ze liet zich als het ware overrulen door haar angsten en genoot daardoor te weinig van alle mooie momenten in haar leven. Ze keek me aan (uiteraard voor een stoplicht, anders was het snel sluB geweest op de highway) en zei tegen me: ' Weet je welke twee vragen jij je iedere keer als je een beslissing moet maken, al is het maar een kleine, moet stellen: 'Do I really wanna do this? and Is this good for me?' Nou nou wat een inspirerende woorden allemaal. Hhmm even toepassen dan maar: m'n zware backpacktas dragen?? Do I really wanna do this? NO, Is this good for me? NO hahaha (sorry even een binnenpretje) Ik was daadwerkelijk onder de indruk van alle wijze dingen die zij mij vertelde en vond het bijzonder dat uitgerekend zij mij naar het vliegveld bracht. Ze moeten bij Australian Open alleen zorgen dat kauwgom ook in hun lunchpakketje zit, ze had een beetje een stinkende giechel.

Dus op naar Sydney, naar Luke, want daar stonden mij een paar leuke dagen te wachten vol kangaroos, surflessen en nog meer leuks. Hier kwam ik nogal van een koude kermis thuis. Om een lang verhaal kort te maken na 2 dagen zat ik om precies 7.15 uur in een trein richting Sydney Central om mijn trip alleen voort te zetten. Huh, what happened? Nou ja, de vrijgezelle mannelijke lezers zullen zich hier ongetwijfeld in kunnen vinden: na twee leuke dagen te hebben gehad, ik z'n familie had ontmoet hij heel veel over me had verteld, vrienden, (was daar zo ongeveer zoete inval in het dorp waar hij woont) ik klets natuurlijk met iedereen en in zijn huisje was het ook alsof ik daar al jaren over de vloer kwam. Puntje bij paaltje zei hij dat hij zich begon zich te hechten aan me en dat wilde hij niet, was beter als ik ging. Zo gezegd, zo gedaan. Beetje een koude douche en eenmaal aangekomen in Sydney belandde ik in het stadium dat ik me een soort Remi voelde, alleen de aap op m'n schouder ontbrak...gelukkig is deze golf snel bij de kust aangekomen en geniet ik weer volop van alles in Australie, het is hier zo geweldig ik blijf het zeggen.

Het backpacken bevalt me boven verwachting ook prima, in het begin moet je een beetje wennen aan je weg vinden om in contact te komen met (groepjes) mensen, want ik ben hier dus nog niet zoveel alleenreizende mensen tegen gekomen, het zijn meer vrienden bestaande uit 2 of meer mensen of een groep die is ontstaan tijdens het reizen. De afgelopen vijf dagen had ik ook mijn eigen groepie gemaakt, mensen bij elkaar gebracht en allemaal leuke dingen gedaan, dus ik denk dat ik eigenlijk wel ben geslaagd voor de niet bestaande backpackerstest met een kleine voldoende (wat juist heel fijn en schoon is hahaha, want om echt goede punten te scoren moet je ten eerste niet zo vaak douchen, 1 jurk, 1 paar slippers en een broek plus top bij je hebben, al je spullen laten slingeren, blikvoer eten en heeeel veeeel bier drinken...Nou ja jullie begrijpen dat ik bij bovengenoemde zaken 0 punten heb gescoord (zeg ik met een lach op m'n gezicht in m'n nieuwe jurk en m'n gewassen haar,weak latte in m'n hand en een Uncle Tobeyapplebar (sorrylieve zus Uncle Tobey is numijn vriend!! hahaha Ok mijn reis ging dus als volgt: vrijdag de 30 jan ingecheckt in een heel leuk, schoon hostel in Sydney: YHA Central, een echte aanrader en koop voor 32 dollar een YHA membership 10%korting op busreizen en overnachtingen, dat heb je er zo uit (eigenlijk kost het 42 dollar als je ouder bent dan 26 jaar, maar ja de cute boy van de receptie vond dat ik er jonger uitzag dus bedacht dat ik gewoon in 1983 ben geboren, ik voelde me een soort Fran the Nanny die al 8 jaar 26 was voor de buitenwereld) in ruil daarvoor zijn we een avondje gaan stappen, geen slechte ruil natuurlijk, heb die avond erg gelachen en gedanst. Vier nachten in Sydney gebleven. Ik ben naar het Acquarium geweest waar ik super filmpjes en foto's van haaien heb gemaakt die boven me zwommen in watertunnels (shivers....) ik moest toch heel even aan die film denken met LL Cool J waar de haaien ineens door het glas braken....vervolgens in Hyde Park gewandeld en een boek gelezen (ik was tenslotte nog steeds op zoek naar m'n aapie als Remi) the next day de Harbour Bridge beklommen, nou beklommen, erover heen gelopen een paar uur, de klim was namelijk zo'n 250 dollar (dahpastniehellemalinmunbutjetteke) en natuurlijk ook gewoon oplichterij. Daarna waren de Botanical Gardens aan de beurt, prachtige bomen en planten gezien, na zo'n 200 bomen denk je bij nummer 201 nou das wel genoeg voor vandaag. Tijdens deze dagen ben ik ook nog optrokken met een lieve Local die ik had ontmoet tijdens een avondje uit met Assie en Kimmie, Anthony, een hele grappige jongen waamee ik de halve finales en finale tennis heb gekeken op een nagebouwde tribune van de Australian Open (voelde toch een klein beetje alsof ik er echt bij was) en waar ik ook nog een dagje mee naar het strand ben geweest. Kortom hele leuke dagen gehad en genoeg energie gekregen om mijn only the lonely (denk aan m'n vader die dit a la RoyOrbison zingt) reis te plannen....

Ik besloot om een busreis te boeken van Sydney all the way to the top: Cairns. Dagelijks gaan er zo'n 3 a 4 bussen naar boven, ik kan dus uit- en opstappen waar ik wil, echt ideaal geregeld. Ik heb wat leuke plaatsen uitgekozen waar ik graag naartoe wil. De eerste was Port Macquarie....wat een goede keuze was dit zeg.De stranden:wow!!De backpackers: zo leuk, lief en grappig. Het uitzicht: wow!! Het hostel: hhmm beetje viezig, maarrrr dat mocht de pret niet drukken, want hier heb ik mijn ubercoole groepje gevormd... Daniel en Jens, twee Duitse geinige gozers, 24 jaar, droge humor, in het bezit van een gehuurde auto, de een is zelfs piloot bij Lufthansa (Ik moet ineens aan m'n moeder denken en aan Loesje Hoestland die niet meer bij komt van het lachen, hoe zou dat nou toch komen...) Daniel de piloot heeft echter een orientatievermogen van een buffel op de weg, dus ik zou van te voren even checken wie je vliegtuig bemand mocht je met Lufthansa gaan reizen hahaha. Dan hebben we Marie (Ik noem haar Marietje, want dat vinnik gewoon leuk!!!), een lieve meid die haar baan heeft opgezegd om zichzelf te vinden in Australie, dat wil nog niet helemaal lukken, want om ieder scheetje kan ze wel huilen en vraagt bij alles om advies. In het begin had ik het niet zo door en dacht echt een heel leuk reisgenootje te hebben gevonden, maar ik ben op het moment een soort lopende therapeute, schouder om op uit te huilenen ze vraagt elke dag om 3 kauwgompjes, prima ik ben de laatste die gierig is, maar tis niet echt zo dat ze in Australie geen kauwgom verkopen toch??!! Dan hebben we tot slot Isabel, haar kan ik het beste omschrijven als een poppetje uit een rijk gezin, 19 jaar, nog nooit van huis geweest, loopt hier op haar glinsterslippertjes, zwarte lederen tas ( lijkt me de perfecte tas met 35 graden op het strand) belt iedere dag 3x naar huis, lacht amper, vindt niets leuken zegt letterlijk dat ze hele hoge verwachtingen heeft van Australie, binnen een week een baan plus een appartement wil en daarnaast zou een extra cursus Engels haar ook niet misstaan, de laatste klinkt erg gezellig he?! hahaha Het probleem is een beetje dat ik vorige week helemaal een klik had met Marietje (toen had ze nog wat minder heimwee), maar dat Isabel in het vliegtuig (waar ze elkaar hebben ontmoet) een pot honing op de billetjes van Marietje heeft gesmeerd en het dus een 2 voor de prijs van 1 is geworden....leuk, hoe meer zielen hoe meer vreugd, nou ja niet altijd dus hahaha. Marie probeert een beetje van de honing af te komen, want wordt gek van haar om haar heen, maar het wil niet echt lukken. C'est comme ca....

Terug naar het leuke, gezellige, hilarische (al zeg ik het zelf) deel van mijn verhaal. Daniel, Jens, Marie, Isa en ik hadden op donderdag een bootje gehuurd om op zee dolfijnen te gaan zien: wow geweldig idee. De avond ervoor kon ik niet wachten totdat het dag was....de boot was maar 11 dollar pp, lekker cheapy cheapy dus. Door de dollartekens in ons hoofd konden we geloof ik niet echt helder nadenken, want eenmaal in de boot te zijn gestapt, gaat onze piloot vol gas vooruit, huh?? gaan we eigenlijk wel vooruit?? Maximale snelheid was geloof ik 10 km/h hahahaha de zee mochten we niet op, in de omgeving daar maar gaan varen dan, maar eerst nog even de grapjas uithangen, aldus Jens: ' Oh watch out for sharks here!!!' er konden natuurlijk helemaal geen haaien in dat meer oid zwemmen, Isabel zat zowat in de mast op de boot die er niet was! 'niet zulke grappen maken hoor, daar kan ik ECHT niet tegen en word ik boos' Oh god, wat een type. Nou ja, de lolbroek dan maar even in de kast ophangen. Natuurlijk een hilarische boottrip gehad, de kaart van het water verloren IN het water, terugvaren om hem op te vissen, hoppa kaart in 60 stukjes doordat het nat is, denk aan een Duits accent ' This is the best quality you can choose for a map' hahaha op gevoel maar een beetje varen en hopen dat we op tijd terug zijn en niet worden opgevreten door een haai!!! hahaha Ik heb de 'boot'ook bestuurd (of noem je dat anders??) was wel cool, maar als je van slakken en schildpadden tempo houdt, dan moet je deze boot huren!!

Daarna zijn we naar een strand gereden, verlaten en prachtig, we waren de enige die er liepen, zwommen en op de rotsen klommen om een ware fotoshoot te houden haha, Duitsers zijn echt geinig joh, ik moet uiteraard heel vaak aan jouw (Astrid) sketch met een Duits/Eng accent denken, want ze praten dus ECHT allemaal zo, het eerste wat deze jongens mij vroegen was dan ook: ' Did you have a nice night?' haha geintje. Ik vergat hun namen wel steeds, dus de een noemde ik gewoon Aad en de ander Dolf....;-) natuurlijk niet!! We zagen achter de rotsen vervolgens twee poedelnaakte types in een tentje liggen van zo'n 60 a 70 jaar, ze gingen in ieder geval wel met hun tijd mee, want de kerel was een ware metroman met z'n hdierldieze piemelemoosie. Achteraf hoorden we in het hostel dat het een naaktstrand was, wisten wij veel, wij zagen gewoon een prachtig strand vanaf de weg liggen en gingen er heen.

Anyway 's avonds gebarbecued en die avond ontmoette ik Martin, Nederlandse jongen uit Zwaneburg, een enige gozer, blond, slist, aanstekelijke lach, te grappig Engels accent, heel naar z'n vader verloren toen hij jong was, z'n toevlucht gezocht in verslavingen, uiteindelijk 2,5 jaar vertrokken uit Ned voor foute vrienden met een slechte invloed en wilde ook zichzelf vinden in Australie. Jeetje wat een hoop zoektochten zeg, ik voelde me ineens niet zo heel gecompliceerd meer. Martin bleek de perfecte entertainer van de avond, wat heb ik met hem gelachen zeg, zulke droge humor en grote verhalen van zijn avontuur van de afgelopen maar liefst 2,5 jaar. Hij vond dat het tijd was om mijn angst voor spinnen te overwinnen, want ik was tenslotte in Australie en ze zijn er dus kan ik ze beter gedag zeggen volgens hem...Hhmm ik weet niet wat me bezielde, maar Marie en ik zijn met hem in het pikke donker met een zaklantaarn op zak (zonder EXTRA batterijen) op pad gegaan naar een spotwaar je eerst naar boven moet klimmen om vervolgens een heel mooi uitzicht te hebben op de sterren EN je komt waarschijnlijk onderweg zo'n 10 spinnen tegen wat gewoon een heerlijk, ontspannen gevoel geeft: NOT!!! Ik ben nog nooit zooo bang geweest. Ik hielde hem zo stevig vast. Je moet je voorstellen dat hij, een iel klein dun mannetje waarvan ik zeker zou winnen met judo (nog nooit gedaan, maar wellicht heb ik verborgen talenten) continu tegen mij zegt met z'n geslis en geinige accent 'Don't be afraid, Martin issss here, I will ssssafe you, the ssspider bitesss me at firssst' hij poepte geloof ik nog meer in z'n broek voor de kakkerlakken die er ook liepen, het leek er even op alsof de drie helden op sokken weer waren geboren, echter twee andere lichamen hadden opgezocht.Ik moest dus zelfs op m'n hurken lopen op een trappetje, omdat het steeds als volgt ging: Martin scheen met licht op de bomen, zag een huge, m*therf*cker zitten en zei, ok bukken niet kijken, niet bang zijn, dat voelt hij' hahahaha achteraf was het te hilarisch voor woorden natuurlijk en ik vroeg me ook echt af welke debiel dit voor z'n lol doet. Nou ja ik dus!! Angsten overwinnen hhhmm nou ja laat ik dan ook maar gelijk een skydive boeken (wellicht....who knows, het lijkt me wel erg eng, maar ook stiekem wel cool) Het ergste was nog, eenmaal boven aangekomen, ik ten eerste niet echt kon genieten van de sterren, aangezien het zweet tot in m'n ndiet stond en ik ten tweede wist hoeveel spinnen we precies moesten passeren op de terugweg....oh oh oh wat een avontuur en daarna Martin ' Wasss thatcool or not girlssss' wat eenschat!!! Hij had dingen soms ook echt pas een uur later door, waardoor we nog harder moesten lachen Marie enik. Ik vind het echt jammer dat zij zich nu een stuk minder happy voelt endaardoor ook wat minder leuk gezelschap is. Ik voel natuurlijk sferen en gemoedstanden heel erg van anderen,zij wil eigenlijk heel graag naar huis en ik?? Ik heb constant het liedje in m'n hoofd ' En we gaan nog niet naar huis, nog langenie, nog langenie' haha. Ik vind het hier geweldig en de sfeer in Byron Bay (waar ik nu zo'n twee weken blijf) is heerlijk. Een heel leuk hostel, heel relaxt, aan het strand, hangmatten in de tuin, picknicktafels, iedere avond een feessie, volleybalveld in de tuin en niet onappetijtelijke hostelgasten moet ik zeggen, laat ik het zo zeggen, ik zie nogal veel surfboards overal slingeren en we weten allemaal wat voor soort types deze sport graag beoefenen en we weten ook allemaal dat het geen straf is om daar naar te kijken (ik bedoel natuurlijk de golven, want die zijn zo mooi....hahaha) Een dezer dagen lig ik lekker in zo'n hangmatje met m'n nieuwe Paolo Coelho (dat is een schrijver, neee ik heb geen gekke Italiaan opgedoken, zou niet durven)

Om even terug te komen op m'n ubercoole groepje, de twee Duitse jongens zijn een nachtje langer gebleven in het hostel om met ons op te trekken en dat was heel gezellig, vervolgens naar Coffs Harbour gegaan (daar zag ik zo'n 10 andere mensen van mijn Port Macquarie hostel, dus het schoolreisje gevoel was geboren) daar een dagje gechilled en toen met Daniel en Jens in de auto naar Byron Bay gereden (toch een stuk gezelliger dan met de bus en van de schatten hoefde ik geen benzine te betalen, ik heb ze getrakteerd op een biertje dat ongeveer de prijs van de benzine was hahaha) goede muziek door de speakers, geinige german grappen en natuurlijk 20.000 stops voor m'n kleine blaas....Ik heb zelfs een nieuw Duits juweeltje op de kop getikt ' Xavier Naidoo' deze man heeft serieus een mooie stem en ineens vond ik de Duitse taal helemaal niet meer zo irritant. En ik heb natuurlijk nog wel even gezegd: ' Du bist krank in den kopf' (ligt zo lekker in de mond, van Astrid geleerd) De afgelopen dagen in Byron Bay met elkaar doorgebracht, in 'ons' Caravan Park geslapen wederom problemen met accomodatie vinden (ik had wel een hostel geregeld, maar besloot om een dagje eerder te gaan om met hun op te trekken) kreeg echt hetzelfde gevoel als destijds met Kim en As, gelukkig was er een hutje vrij, ik was echter vergeten dat ik daar zo ben gestoken door muggen, dus jullie voelen hem al aankomen: mijn benen plus schouders zitten helemaal onder: wat een drama. Hopelijk verdwijnt de jeuk snel....heb m'n pilletjes in ieder geval weer ingenomen er voor: klotebeesten!!! Ik ben al aardig bruin. Het weer in Byron Bay is fantastisch, ik blijf hier nog even rondhangen, want het weer in het Noorden is nog steeds 1 groot drama. Geen straf natuurlijk om hier te vertoeven....

Toen ik trouwens het vliegtuig pakte vanuit Melbourne zag ik een jongen zitten met een laptop, oordopjes, een grote glimlach en lachbuien wisselden elkaar af. Geinig type dacht ik, ik ben benieuwd wat hij aan het luisteren/kijken is...Bleek hij gewoon naast me te zitten in het vliegtuig. Wat een schat was dat zeg. Soort soulmate, zo leuk mee zitten kletsen en lachen want daar houd ik uiteraard van. Hij was op weg naar z'n nieuwe liefde, eenmaal in Sydney aangekomen vlogen ze elkaar in de armen, leek wel een film. Hij heeft me uitgenodigd om bij hem te verblijven als ik nog naar Melbourne kom, hij heeft een appartement dus ik zou dan in de logeerkamer kunnen en wellicht is z'n vriendin er dan ook, maar dat vinden zij allemaal alleen maar leuk zei hij. Wat een bijzondere mensen leven hier toch, zo behulpzaam, gastvrij en warm. Wellicht doe ik het voor een paar dagen, ik heb hem ook nog gesproken over de telefoon, zo geinig hoe je mensen kan ontmoeten die je het gevoel geven alsof je elkaar al jaren kent, dat soort dingen doen me echt goed. Ik geloof ook niet in toeval....

Gisteren ben ik wederom in Byron Bay naar the Lighthouse geweest, dat is de plek waar Kim, As en ik vorige keer voor het eerst dolfijnen hebben gezien. Ik wilde eerst niet meegaan, maar dacht ach toch wel gezellig. Ik had natuurlijk de hoop dat het wederom zou gebeuren dat we drie of vier prachtige dolfijnen zouden spotten, helaas........................................................................................het waren er deze keer ZO'N VIJFTIEN!!!!! Wat geweldig om te zien zeg, zo'n hele familie bij elkaar. Ik was zo blij om ze weer te zien en dat ook m'n Deutsche freunden het zagen, want ik had natuurlijk heel erg lopen opscheppen en gewoon wederom een lucky bastard zijn: super!! Hopelijk is het een beetje duidelijk op het filmpje opm'n camera.

Op dit moment zit ik bij Wicked Travel. Ik heb wat informatie over mooie trips opgevraagd, uiteraard bij onze grote vriend Jesse. Ik moet jullie de groetjes doen sistah en Assie. Ik ga deze week besluiten welke ik dan ga boeken, spannend, er is zoveel moois dat het moeilijk is om te kiezen....ik denk dat ik sommige trips misschien wel ter plekke boek, omdat ik wellicht wel mensen tegenkom die een auto hebben en ik dus benzinegeld betaal en met hun optrek, you never know it's Australia anything can happen!! Wat ik ook een erg prettig gegeven vind, is dat Australiers heel erg into goede muziek zijn. Ik MOET zeker muziek gaan aanschaffen van John Butler trio, wat een heerlijke sound is dat zeg en de nieuwste plaat van Ben Harper schijnt ook erg goed te zijn. Mijn muzikale hartje klopt hier dus mijlenver over zee, ook regelmatig erg snel!! In mijn hostel is soms ook live-muziek er hangt zo'n fijne sfeer, zwembad, relaxte mensen, op en top vakantiegevoel met een backpack tintje...

Nog even dit: voor mensen die ook naar Australie gaan en de bustrip boeken. Zorg dat je oordoppen meeneemt voor in de bus. Ik was zo bevoorrecht om een fijn Nederlands stel achter me te hebben die maar bleven lullen. Hij was een soort Bert (je weet wel ex-schoonpapa, Bert alert, kun je misschien pas weer tijdens de lunch praten, die Bert' hahaha moest wel erg lachen in mezelf toen ik in die bus zat. De komende dagen ga ik lekker genieten van de relaxte sfeer in Byron Bay, hopelijk leuke reacties en mailtjes van jullie lezen (heb nu weer wat meer de beschikking over internet dus dat is fijn) en mijn reis verder uitstippelen.... Ik zet deze week weer wat foto's op m'n blog.

Een hele dikke kus voor m'n twee lieve oma's! Maak jullie geen zorgen ik doe voorzichtig en bel me als jullie zin hebben he schatjes. Kimmie, ich bin nu 10 tagen zonder du en das ist nicht fijn jah!! hahaha ik mis je grapjes en Clivia opmerkingen, je bent een schat. I had the best time with you guys. Kus voor Marty. Geef As een knuffel van me wanneer je haar ziet.

Pappi en di mammi uno specialo besos por jolo (ik doe een cursus 'verzin zelf hoe je in het Italiaans, Spaans or whatever schrijft' )

Alexandra zou jij niet met je hele gezin gisteren bellen? Let me know dan houd ik m'n tellie bij de hand lieverd. En Hamma, cool dat je voor het eerst in Paradiso bent geweest, vanaf nu gaan we vaker met z'n allen naar een concert!

Oja en ik hoorde deze week van oma dat we aankomende zomer allemaal of naar Spanje of naar Frankrijk moeten, want dan is mijn lieve neef Didier onze reisleider, das ist toll!!!! (shit ik ben verpest door die Duitsers hahaha)

Love you all. Kus, Chanou Xxx

Australian 'too good to be true' Open

Hi sweet dutch people,

Ik kon het op het moment even niet laten om jullie te laten weten wat voor een topdag Kim en ik nu al hebben en al HELEMAAL gaan krijgen:

Laura heeft vanochtend haar single partij gewonnen met erg mooi tennis dus dat was al genieten geblazen, vervolgens heeft Martijn Rod Laver dagkaartjes weten te bemachtigen.Kim en ik hebbenzojuist al Monfils tegen Simon zien spelen, erg cool.Serena gaat zometeen de baan op,Laura speelt dan nog een dubbeltje en vervolgens gaan we gewoon naar NADAL-GONZALES!!!!Dit zijn natuurlijk al helecoole vooruitzichten,MAAR om het allemaal nog spectaculairder te maken EN er voor te zorgen dat Kim vanavond haar stem volledig kwijt is (watop zich niet zo'n straf is voor ons, want deze vrouw is de afgelopen twee dagen hysterisch drukmet hetopvoeren van sketches hahaha, maar heel gezellig :-) tadadadadada zij wij ook bij de wedstrijd BLAKE - TSONGA & zitten we gewoon op rij 6 in The Rod Laver Arena WHOOOHOOO!!! Ik weet het, ik ben nu zelf ook vrij hysterisch enthousiast, maar het is hier zo cool. Australian Open is op het moment gewoon onze thuisbasis. Mijn pas verloopt vandaag, dus het is echt een smashing (leuke woordspeling) briljante afsluiting van deze toptennisweek voor mij! Als slagroom op het sportieve soesje....zaten we net een broodje te eten op het players lounge terras en ik zat met m'n rug naar de deur, zeg Martijn heel droog 'wie is die man dan, die daar aan komt lopen' Ik ben heel goed afgericht inmiddels dus ik vertrek geen spier, maar in m'n linkerooghoek verschijnt deze heerlijke vent langzaam in mijn vizier....hij moet tenslotte ook eten, voordat hij straks moet tennissen.....en wie moet er straks een partijtje spelen met z'n lange Spaanse lokken?? mr Nadal.... hij kwam ons even joinen!! Mijn hart zat in m'n keel, hij is zoooo enig en schijnt een hele lieve jongen te zijn, nou laat ik nu net onwijs houden van lieve jongens hahahaha. Taalbarriere?? Daar heb ik nou echt geen problemen mee ineens hahaha Ik ga gewoon de hele dag over z'n armen wrijven, hem aankijken en af en toe in z'n billen bijten (yes ladies die mogen er wezen hoor in real life hahaha) Zonder dollen, het is 1 grote geweldige belevenis om hier rond te lopen en Martijn is echt zo'n schat, heeft hij dus net ook avondkaartjes geregeld, helaas geen plaatsen naast elkaar, komt hij vervolgens na 10 min met een big smile weer terug: ' here you go ladies, rij F naast elkaar' Jullie begrijpen nu vast wel waarom de titel van dit verhaaltje (eindelijk mag ik TJE laten staan dit keer haha) ' Australian 'too good to be true' Open is.....

Ik vertrek woensdag naar Sydney, zal daar ongeveer een klein weekje verblijven en dan leuke plaatsjes onderweg aandoen, terwijl ik doornaar het Noorden reis, ik wil ook graag naar Darwin, daar schijnt een prachtig rainforest en National Park te zijn waar je kan zwemmen onder een waterval: wow!.....Niets is nog gepland en al het fijns dat op m'n pad komt daar zal ik compleet van gaan genieten, want drie maanden vakantie in totaal is eigenlijk wel heel bijzonder. Let the new journey begin....uiteraard vind ik het straks best wel een beetje spannend hoor zo zonder de vertrouwde Nederlandse familie koppies om me heen :-)

Ik heb trouwens gisteren nog wat extra Australian Open foto's in mijn album gezet.

Bedankt voor al jullie super leuke reacties, dat is zo fijn om te lezen!

Beterschap voor alle mensen die net als di papa en di mama geveld zijn door de griep.

Liefs, kus en knuffels van Chanou, Kim en Marty xxxxx

Pictures from Australia

Hi lieve mensen,

ik heb zojuist een aantal foto's op mijn site gezet. Dan zien jullie ook eindelijk wat leuke plaatjes bij onze avonturen.....Enjoy watching the pictures (wel jammer dat ze in zo'n klein formaat worden getoond....)

Liefs,

Chanou